MAHKEMESİ :Ağır Ceza MahkemesiSUÇ : Nitelikli dolandırıcılıkHÜKÜM : TCK' nın 158/1-f-son, 53, 52/2-4 maddeleri gereğince mahkumiyetSanık hakkında nitelikli dolandırıcılık suçundan verilen mahkumiyete ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Sanığın yokluğunda verilen hükmün, sanığın mernis kayıt sistemindeki adresine, 29/06/2012 tarihinde yapılan tebligat işleminin 7201 sayılı Tebligat kanunun 21/2. maddesine aykırı olduğu zira tebligat parçasında, kanuni zorunluluk olan "tebligatın teslim edildiği kişinin adresini gösteren ihbarnamenin tebligat adresinin kapısına yapıştırıldığına" dair bir açıklamanın bulunmaması karşısında, 29/08/2012 tarihli temyiz dilekçe tarihinin hükmü öğrenme ve aynı tarihli dilekçenin süresinde yapılmış temyiz talebi olarak kabulü ile yapılan incelemede;Sanığın bir şekilde ele geçirdiği sahte çekleri ciro ederek kullanmış olduğu kredi karşılığında katılan bankaya verdiği, bu şekilde üzerine atılı suçu işlediğinin iddia edildiği olayda, suça konu çeklerin önceden kullanılan bir krediye karşılık ödeme amaçlı veya teminat olarak verilmesi halinde atılı nitelikli dolandırıcılık suçunun unsurları itibariyle oluşmayacağı dikkate alındığında, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespiti bakımından, sanığın suça konu çekleri bankaya hangi ticari faaliyet kapsamında verdiğinin tespiti ile sonucuna göre hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken yazılı şekilde mahkumiyet hükmü verilmesi, Kabule göre de,5237 Sayılı TCK'nın 158/1-son maddesi gereğince hükmolunacak adli para cezasının haksız menfaat miktarının iki katından az olamayacağı öngörülmesine rağmen bu husus gözardı edilerek eksik adli para cezası tayini,Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, aynı Kanun'un 326/son maddesi uyarınca sonuç ceza miktarı yönünden sanığın kazanılmış haklarının saklı tutulmasına,10.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.