Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 6786 - Karar Yıl 2017 / Esas No : 24137 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : DolandırıcılıkHÜKÜM : Ayrı ayrı TCK'nın 157/1, 52/2, 53 maddeleri gereğince mahkumiyet Dolandırıcılık suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık ... müdafii ve sanık ... tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Olay tarihinde sanıkların şikayetçi ...'ı cep telefonundan arayarak .... Emniyet Müdürlüğünden aradıklarını belirtip sanık ...'in Cumhuriyet Başsavcısı olduğunu, kimlik bilgilerinin çalınıp terör örgütü adına hesap açtırıldığını, 36.000 lira borçlu olduğunu, bir kişinin tutuklandığını, fiziki takip yaptıklarını, Cumhuriyet Başsavcısı ...'e para göndermesini istedikleri, şikayetçinin de verilen hesap numaralarına 16.999,73 TL ve 20.000 TL para gönderdiği, bu suretle sanıkların dolandırıcılık suçunu işlediklerinin iddia edildiği somut olayda;1- Sanık ... müdafiinin temyiz talebinin incelenmesinde;Sanığın yokluğunda verilen mahkumiyet hükmünün, sorgusunda beyan ettiği adresine 24/04/2013 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiği, sanık müdafiinin yasal süresi geçtikten sonra 25/09/2013 tarihinde temyiz inceleme başvurusunda bulunduğu anlaşılmakla ; temyiz isteminin reddine dair 26/09/2013 gün ve 2012/240 E, 2013/458 K sayılı ek kararda bir isabetsizlik görülmediğinden, bu karara yönelik başvurunun reddiyle ek kararın ONANMASINA, 2- Sanık ...'ın temyiz talebinin incelenmesinde;Eylemin, hükümden sonra 02.12.2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun’un 14. maddesi ile 5237 sayılı TCK'nın 158/1. maddesine eklenen (L) bendi kapsamında öngörülen nitelikli dolandırıcılık fiiline ilişkin delillerin takdiri ve değerlendirme yetki ve görevinin üst dereceli Ağır Ceza Mahkemesine ait olduğu gözetilerek görevsizlik kararı verilmesi gerektiği zorunluluğu,Bozmayı gerektirmiş, sanık ...'ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, sair yönleri incelenmeyen hükmün bu nedenle, 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, aynı kanunun 326/son maddesi uyarınca ceza miktarı yönünden kazanılmış hakkın saklı tutulmasına, 28/02/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.