İşyeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından sanık ...’ün 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 116/2, 151/1, 62/1 (iki defa) ve 52/2. (iki defa) maddeleri gereğince 3.000,00 Türk Lirası adlî para ve 2.000,00 Türk Lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair Nazilli 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 05/11/2013 tarihli ve 2013/46 esas, 2013/676 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 15/05/2016 gün ve 94660652-105-09-2909-2016 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 02/06/2016 gün ve 2016/217417 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;Dosya kapsamına göre, adı geçen sanığın aynı olaya ilişkin hırsızlık suçu yönünden yapılan temyiz incelemesi sonucunda sanığın beraat etmesi gerektiğinden bahisle bozulmasına dair karar verilen Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 05/10/2015 tarihli ve 2014/29884 esas, 2015/14658 karar sayılı ilâmında da belirtildiği üzere, sanığın tüm aşamalardaki savunmalarında atılı suçlamayı kabul etmediği, dosyada suçun sanık tarafından işlendiğine dair tanık Vedat Düzgün'ün doğrudan görgüye dayanmayan beyanı ile diğer sanık İhsan Suv'un atfı cürüm mahiyetindeki beyanından başka hükümlülüğüne yeterli hukuka uygun, kuşkudan uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilmeden, beraatı yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK'nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:Yargıtay Büyük Genel Kurulu’nun 12.02.2016 gün ve 2016/1 sayılı iş bölümüne ilişkin kararının ceza daireleri ortak hükümler başlıklı 4. maddesinde yer alan “Ceza Daireleri, yürürlük tarihinden önce kendisine gelen ve daha önceden gelip de bozma ya da her ne suretle olursa olsun daire dışına gönderilen işleri sonuçlandırır” hükmü dikkate alındığında, aynı dosyada sanık hakkında Yargıtay 13. Ceza Dairesi’nin 05.10.2015 tarih ve 2014/29884-2015/14658 sayılı ilamıyla anılan suçlar yönünden temyiz talebinin reddine karar verildiğinin anlaşılmasına göre, Yargıtay Kanunu’nun değişik 14. maddesi gereğince kanun yararına bozma incelemesinin Yüksek (13.) Ceza Dairesi’nin görevi dâhilinde olduğundan Dairemizin GÖREVSİZLİĞİNE, dosyanın ilgili daireye gönderilmesine, 16.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.