Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 2150 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 7822 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanmaHÜKÜM : BeraatDosya incelenerek gereği düşünüldü;Güveni kötüye kullanma suçunun oluşabilmesi için; failin bir malın zilyedi olması, malın iade edilmek veya belirli bir şekilde kullanmak üzere faile rızayla tevdi ve teslim edilmesi, failin kendisine verilen malı, veriliş gayesinin dışında, zilyedi olduğu malda malikmiş gibi satması, rehnetmesi tüketmesi, değiştirmesi veya bozması ve benzeri şekillerde tasarrufta bulunması ya da devir olgusunu inkar etmesi şeklinde, kendisine veya başkasına yarar sağlaması gerekmektedir.Sanığın, şikayetçinin işyerinde 06.11.2007 tarihinde işe başladığı, 25.06.2008 tarihine kadar şikayetçinin işyerinde şube yetkilisi olarak çalıştığı sırada tadilatı yapılan ürünlerden elde edilen gelirlerin bir kısmını bildirmediği ve şikayetçi şirkete aktarmayarak uhdesinde bıraktığı, bu miktarın tam olarak tesbit edilemediği ancak en son şirket kasasındaki 1600TL'yi de işten çıkarken yanında götürdüğü, sanığın bu eylemiyle hizmet nedeniyle güveni kötüye kullanma suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda, Sanığın savunmasında, işyerinde müdür olarak çalıştığını, şirketten alacağını alamadığını, anlaşmazlık olduğu için işten ayrıldığını ve suçlamayı kabul etmediğini beyan etmesi, şirket sahibi ve tanıkların da, sanığın tahsil ettiği paraları uhdesinde tuttuğunu ifade etmeleri karşısında, gerçeğin kuşkuya yer vermeyecek şekilde tespit edilmesi bakımından, sanığın işi gereği tahsil ettiği ve şirkete ödemediği miktarın belirlenmesi amacıyla şirket defter ve kayıtları ile tahsilat makbuzlarının bilirkişi marifetiyle incelenerek rapor tanzim edilmesi, sanığın tahsilat yaptığı mağaza yetkililerinin olaya ilişkin beyanlarının alınması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayin ve takdir edilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması, Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan,hükmün 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.