Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 1339 - Karar Yıl 2016 / Esas No : 24507 - Esas Yıl 2013
MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : DolandırıcılıkHÜKÜM : TCK'nın 157/1, 62/1, 52/2-4, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyetDolandırıcılık suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm o yer Cumhuriyet savcısı ile sanık müdafi tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Sanığın, internet ortamında katılan ile arkadaşlık kurarak paraya ihtiyacı olduğunu söyleyip, katılandan 34.000 TL para almak suretiyle dolandırıcılık suçunu işlediğinin iddia edildiği olayda;Katılanın, sanığın talebi üzerine 34.000 TL parayı gönderdiğinin sabit olmasına rağmen, sanığın herhangi bir hile kullanmaksızın ihtiyacı olduğundan bahisle parayı talep etmesi karşısında, eylemde dolandırıcılık suçunun kanuni unsurlarının oluşmadığı anlaşılmakla, sanığın beraati yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi,Kabule göre de;5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin 1. fıkrasının c bendinde yer alan haklardan, sadece kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmetten bulunmaktan yoksun bırakılmaya ilişkin hak yoksunluğunun aynı maddenin 3. fıkrasına göre koşullu salıverilme tarihinden itibaren uygulanmayacağı gözetilmeden, alt soyu dışındaki kişileri de kapsayacak şekilde 53/1-c maddesi gereğince güvenlik tedbirlerinin uygulanmasına hükmedilmesi,Kanuna aykırı olup, o yer Cumhuriyet savcısı ile sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 10/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.