Mahalli mahkemesinden verilen hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü: Yanlar arasında imzalanan sözleşmenin 19. maddesinde sözleşmenin noterden tasdik tarihinden itibaren 40 ay içerisinde inşaat bitirilmediği takdirde yükleniciden her daire için aylık 150 ABD doları gecikme cezası alınacağı kabul edilmiştir, inşaatın yapılacağı 2 nolu imar parselinin bulunduğu sahada parselasyon çalışması yapılıp yapılmadığı, imar durumunda bir değişiklik olup olmadığı belli değildir. Yine inşaat süresi içinde 19 Ağustos 1999 depremi olduğu ve bu nedenle inşaatlar için ek tedbirler ve kararlar alındığı ve bu işlemlerin de inşaat faaliyetlerini durdurup inşaat süresini etkilediği ortadadır. Yüklenici, işe ruhsat alarak başlamak zorunda olup ruhsat almadan inşaata başlamak sureti ile kusurlu davranmış olmakla kusurundan kaynaklanan bir nedene dayanarak sorumlu olmadığını ileri sürmesi iyiniyet kurallarıyla bağdaşmaz. HGK.nun 9.10.1991 gün 1991/15-340 Esas, 1999/467 Karar sayılı içtihadında da işin teslimine kadar geçen sürede yüklenicinin cezai şart ödemesi kabul edilmiştir. Bu nedenle davalı, sözleşmenin noterden tasdik edildiği tarihten sonraki 40 aylık sürenin sonundan itibaren gecikme cezasından sorumludur. Ne var ki depremin ve varsa imar çalışmalarının neden olduğu süre uzatımları belirlenerek teslim tarihine eklenip bulunacak süre için cezai şarta hükmedilmesi gerektiği gibi, davalı kooperatifin tacir olmadığı da dikkate alınarak münasip bir indirim (BK. Madde 161/son) yoluna da gidilmelidir. Mahkemece aksine görüşle ve olaya uygulama imkanı bulunmayan YHGK.nun kararı dayanak yapılarak davanın tümden reddi doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir. Sonuç : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın (BOZULMASINA), ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, 17.11.2003 gününde oybirliğiyle karar verildi.