Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü: - K A R A R - Dava, eser sözleşmesine dayalı faiz alacağının tahsiline ilişkin olup mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen karar davalı vekilince temyiz edilmiştir. 1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir. 2-Mahkemece davalının ödemelerindeki gecikmeleri sebebiyle davacının faiz alacağına hak kazandığı kabul edilerek alacağın miktarı bilirkişiye hesap ettirilmiş, bilirkişi raporunda faiz alacağının 75.655,76 TL olduğu, buna %18 KDV'nin eklenmesiyle davacı alacağının 89.273,79 TL'ye ulaştığı belirlenmiş ve bu miktar hüküm altına alınmıştır. Oysa 3065 sayılı Katma Değer Vergisi Kanunu'nun 1. maddesinde KDV'nin konusunu teşkil eden işlemler sayılmış olup, mal ve hizmet alımları içerisinde faiz geliri sayılmadığından dava konusu faturada gösterilen faiz alacağına KDV uygulanması doğru olmamıştır (Dairemizin 07.02.1996 gün, 1996/288 Esas, 1996/636 Karar 08.04.1996 gün, 1996/742 Esas, 1996/1973 Karar sayılı ilâmı). Bu nedenle mahkemece gecikme faizinin KDV ilave edilmeden belirlenen tutarı olan 75.655,76 TL'nin davalıdan tahsiline, fazla istemin reddine karar verilmesi gerekirken, ayrıca gecikme faizinin KDV'sine hükmedilmesi doğru olmamış kararın bozulması uygun bulunmuştur. SONUÇ: Yukarıda (1.) bendde yazılı nedenlerle davalının diğer temyiz itirazlarının reddine, (2.) bent uyarınca kabulü ile kararın davalı yararına BOZULMASINA, fazla alınan temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 01.02.2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.