Fuhuş suçundan sanıklar ..., ..., ... ve ...'in yapılan yargılamaları sonunda; atılı suçtan mahkûmiyetlerine dair Mersin 3. Ağır Ceza Mahkemesinden verilen 22.04.2010 gün ve 2010/80 Esas, 2010/172 Karar sayılı hükümlerin süresi içinde Yargıtayca incelenmesi bir kısım sanıklar müdafileri ve sanık ... tarafından istenilmiş olduğundan, dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:Sanıklar ..., ..., ... ve ...'nın aşamalarda değişmeyen ve suçu inkara yönelik beyanları, tanıklar ..., ... ve ...'ın sanıkları tasdik eden ifadeleri, Teknoloji ve İletişim Başkanlığından gelen mağdure ...'in olay tarihinde kullanmış olduğu telefona ait HTS raporları ile tüm dosya kapsamına göre, sanıkların üzerlerine atılı fuhuş suçunu işlediklerine dair mağdurenin aşamalardaki çelişkili ve soyut beyanları dışında olayı aydınlatmaya yarar yeterli delil elde edilemediğinin anlaşılması karşısında, sanıklar hakkında beraat kararı verilmesi gerekirken, delillerin değerlendirilmesinde hataya düşülerek yazılı şekilde mahkûmiyetlerine hükmedilmesi,Kanuna aykırı, bir kısım sanıklar müdafileri ile sanık ...'ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükümlerin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 25.12.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.