Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 12543 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 6908 - Esas Yıl 2014





Tebliğname No : 14 - 2013/59140MAHKEMESİ : İzmir 11. Ağır Ceza MahkemesiTARİHİ : 17.12.2012NUMARASI : 2011/56 Esas, 2012/448 KararSuç : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarıMahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenip gereği düşünüldü: Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, Ancak; Mağdurenin ruh sağlığının bozulduğuna ilişkin Adli Tıp Kurumu 6. İhtisas Kurulunun 27.04.2012 muayene tarihli raporunda, ruh sağlığını etkileyecek mahiyet ve derecede olan (subklinik belirtilerle devam eden Post Travmatik Stres Bozukluğu) denilen psikiyatrik bozukluğun tespit edildiği, bu durumun iddia edildiği gibi cinsel istismara bağlı ortaya çıkabileceği gibi hile, şiddet veya zorlama olmaksızın erken yaşta cinsel deneyim yaşamasına bağlı olarak veya olay sonrası gelişen psikososyal stres ve çatışmalar nedeniyle de ortaya çıkabileceği, bunlar arasında tıbben ayrım yapılamayacağının belirtilmiş olması ile ruh sağlığındaki bozukluğun da cinsel istismar eylemi sonrasında gelişen psikososyal çatışmalardan kaynaklanmış olabileceği yönünde şüphe oluştuğunun belirtilmesi nedeniyle şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereğince mağdurenin ruh sağlığındaki bozulmanın olay sonrası gelişen psikososyal stres ve çatışmalar nedeniyle oluştuğunun kabulünün gerekeceği ve sanığın eylemi ile mağdurenin ruh sağlığındaki bozulma arasındaki illiyet bağının bu şekilde kesildiği gözetilmeden yazılı şekilde sanık aleyhine TCK.nın 103/6. maddesi uygulanarak hüküm kurulması,Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı suçların yeniden düzenlenmesi karşısında; 5237 sayılı TCK.nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek, lehe olan hükmün, önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi ve her iki kanunla ilgili uygulamanın, denetime imkân verecek şekilde kararda gösterilmesi suretiyle yenidne değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması, Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 11.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.