Kişiyi hürriyetinden yoksun bırakma suçundan sanık B.. B..’ın yapılan yargılaması sonunda; atılı suçtan beraatine dair Aralık Asliye Ceza Mahkemesinden verilen 19.01.2010 gün ve 2009/230 Esas, 2010/5 Karar sayılı hükmün süresi içinde Yargıtayca incelenmesi O Yer Cumhuriyet Savcısı tarafından istenilmiş olduğundan dava evrakı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığından tebliğname ile Daireye gönderilmekle incelenerek gereği düşünüldü:Sanığın, 17 yaşı içinde olan mağdureyi rızası ile yanında tuttuğu yönündeki savunması, mağdurenin ise sanığın savunmasını doğrular nitelikteki anlatımı ile evden arkadaşıma gidiyorum diyerek çıkıp sanığın yanına gittiği şeklindeki beyanı karşısında; mağdurenin, sanığın yanında rızası ile kaldığının kabulü ile sanığın kanuni temsilcinin bilgisi veya rızası dışında evi terk eden çocuğu rızasıyla yanında tutup çocuğun ailesini veya yetkili makamları durumdan haberdar etmeme eyleminin 5237 sayılı TCK.nın 234/3. maddesinde yer alan suçu oluşturacağı gözetilmeden, TCK.nın 109. maddesinde düzenlenen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan beraat hükmü kurulması,Kanuna aykırı, O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek hükmün CMUK.nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 14.11.2013 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.