Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 109 - Karar Yıl 2017 / Esas No : 9512 - Esas Yıl 2016
MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Kişiyi hürriyetinden yoksun kılmaHÜKÜM : Mahkûmiyet, sanık ...'in temyiz isteminin reddi İlk derece mahkemesince verilen hükümler ile temyiz isteminin reddine dair Ek karar temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:Sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmü ile sanık ...'in temyiz isteminin reddine dair Ek kararın incelenmesinde;Hükümden sonra 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi ile ilgili olarak 24.11.2015 tarihli, 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı ilamıyla verilen iptal kararının sanık ... hakkında kurulan hüküm yönünden infaz aşamasında nazara alınması mümkün görülmüştür.Delillerle iddia ve savunma; duruşma göz önünde tutularak tahlil ve takdir edilmiş, sübutu kabul olunan fiilin unsurlarına uygun şekilde tavsif ve tatbikatı yapılmış bulunduğundan, sanıklar ... ile ...'in yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmü ile gerekçesi gösterilmek suretiyle sanık ...'in temyiz isteminin reddine dair verilen Ek kararın ONANMASINA,Sanık ... hakkında kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,Ancak;Sanığın tekerrüre esas adli sicil kaydı bulunması nedeniyle hakkında düzenlenen iddianamede 5237 sayılı TCK'nın 58. maddesinin de gösterilmediği nazara alınarak, istinabe yoluyla ifadesi alınan sanığa 5271 sayılı CMK'nın 226. maddesi uyarınca ek savunma hakkı verilerek anılan maddenin uygulanmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde 58. maddenin tatbikine karar verilmesi,Kanuna aykırı, sanık ...'ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK'nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 12.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.