Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 9577 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 21373 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Elektrik enerjisi hakkında hırsızlık, mühür bozmaHÜKÜM : Beraat Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:6352 sayılı Kanunun geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca dosyanın iadesinin sadece elektrik enerjisi hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükümle ilgili olup, mühür bozma suçundan kurulan ilk hüküm ve bu hükme karşı yapılan temyiz başvuruları geçerli olduğundan, o yer Cumhuriyet Savcısı ve katılan vekilinin mühür bozma suçundan kurulan 12/06/2012 tarih, 2012/75 esas ve 2012/132 karar sayılı karara yönelik temyiz talepleri ile katılan vekilinin elektrik enerjisi hakkında hırsızlık suçundan kurulan 08/01/2013 tarih, 2012/222 esas ve 2013/4 karar sayılı karara yönelik temyiz talebinin incelemesinde,1-Sanık hakkında mühür bozma suçundan kurulan hükmün incelenmesinde; Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre katılan vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,2-Sanık hakkında elektrik enerjisi hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesine gelince;Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 05.07.2012 tarihli Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava Ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun Geçici 2. maddesinin 2. fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesinde zorunluluk bulunması,Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazı bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle isteme uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Yasanın Geçici 2/2 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/4-(a) maddeleri uyarınca sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 26.05.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.