Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 618 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 19788 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar vermeHÜKÜM : MahkumiyetMahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:I- Sanıklar ... ve ... hakkında hırsızlık ve mala zarar verme suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.Ancak;1-Hırsızlık suçuna ilişkin olarak, müştekinin, soruşturma aşamasında olay günü saat 17:00 sıralarında evden ayrılıp saat 23:00 sıralarında, kovuşturma aşamasında ise saat 17:15 sıralarında evden ayrılıp, saat 22.30 sıralarında eve geldiğinde olayı farkettiğini belirtmesi, sanık ...'nın da soruşturma aşamasında eve saat 17:00 sıralarında girdiklerini, kovuşturma aşamasında ise saati tam olarak hatırlayamadığını, havanın kararmış olduğunu belirtmesi, suç tarihinde de güneşin saat 16:28 de battığının anlaşılması karşısında, suçun sanıklar lehine gündüz sayılan zaman dilimi içerisinde işlendiğinin kabul edilmesi gerektiği gözetilmeden, koşulları oluşmadığı halde sanıklar hakkında TCK'nın 143/1 maddesi uygulanmak suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması,2-Hırsızlık ve mala zarar verme suçları itibariyle kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanıkların 5237 sayılı TCK'nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar, yalnızca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafii ile sanık ... müdafii ve sanık ...'ın temyiz talepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hırsızlık suçuna ilişkin hüküm fıkrasından TCK'nın 143.maddesine ilişkin kısmın çıkartılarak sonuç cezanın 1 yıl 3 ay hapis olarak belirlenmesi yine TCK'nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılarak, yerine ''TCK'nın 53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına'' cümlesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,B-Sanıklar ... ve ... hakkında konut dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;1-Müştekinin, soruşturma aşamasında olay günü saat 17:00 sıralarında evden ayrılıp saat 23:00 sıralarında, kovuşturma aşamasında ise saat 17:15 sıralarında evden ayrılıp, saat 22.30 sıralarında eve geldiğinde olayı farkettiğini belirtmesi, sanık Şerif Taşçı'nın da soruşturma aşamasında eve saat 17:00 sıralarında girdiklerini, kovuşturma aşamasında ise saati tam olarak hatırlayamadığını, havanın kararmış olduğunu belirtmesi, suç tarihinde de güneşin saat 16:28 de battığının anlaşılması karşısında, suçun sanıklar lehine gündüz sayılan zaman dilimi içerisinde işlendiğinin kabul edilmesi gerektiği gözetilmeden, koşulları oluşmadığı halde sanıklar hakkında TCK'nın 116/4 maddesi uygulanmak suretiyle yazılı şekilde hüküm kurulması,2-Kasten işlemiş olduğu suçtan dolayı hapis cezasıyla mahkumiyetin yasal sonucu olarak sanıkların 5237 sayılı TCK'nın 53/1-c bendinde belirtilen haklardan aynı maddenin 2. fıkrası uyarınca hapis cezalarının infazı tamamlanıncaya kadar, yalnızca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise anılan maddenin 3. fıkrası uyarınca mahkum olduğu hapis cezasından koşullu salıverilinceye kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi, Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafii ile sanık ... müdafii ve sanık ...'ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, 14.01.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.