Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 5493 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 15757 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : HırsızlıkHÜKÜM : MahkumiyetMahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.Ancak;1-Hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilip temyize gelemeyen yaşı küçük sanık ...’nın, aynı mahkemeye ait 2011/141 esas sayılı birleşen dosyadaki 16.06.2011 tarihli savunmasında “camii kasasından çaldıkları paraları iade ettiklerini“ beyan etmiş olması karşısında, sanığın savunmasının araştırılarak sonucuna göre sanık ... hakkında TCK’nın 168’inci maddesi uyarınca etkin pişmanlık hükümlerinin uygulanma koşullarının gerçekleşip gerçekleşmediğinin değerlendirilmemesi,2-Sanık hakkında hükmolunması gereken netice cezanın 2 yıl 9 ay 10 gün hapis cezası olması gerektiği halde, hesap hatası yapılarak sanığın neticeten 1 yıl 21 ay 10 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verilerek eksik ceza tayini,3-TCK’nun 53. maddesinin 2. fıkrası uyarınca hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar aynı maddenin 1. fıkrasında öngörülen hakları kullanmaktan yoksun kılınmasına, aynı maddenin 3. fıkrası uyarınca da kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından, söz konusu yasaklamanın koşullu salıverilen sanık hakkında uygulanmamasına, karar verilmesi gerekirken, yazılı biçimde uygulama yapılması;4-6352 sayılı Yasanın 100. maddesi ile CMK'nın 324. maddesinin 4. fıkrasına eklenen cümle gereğince, yargılama gideri olarak sanıktan tahsiline karar verilen toplam 25-TL'nın 1/3’ünün 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olduğunun ve bu nedenle sanığa yargılama gideri olarak yükletilemeyeceğinin gözetilmemesi,Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’ın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1.maddesi yollamasıyla 1412 Sayılı CMUK'un 326/son maddesi uyarınca sanığın ceza süresi yönünden kazanılmış hakkının korunmasına, 25/03/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.