Tebliğname No : 2 - 2013/220541MAHKEMESİ : İstanbul 45. Asliye Ceza MahkemesiTARİHİ : 03/04/2012NUMARASI : 2011/1148 (E) ve 2012/396 (K)SUÇ : Karşılıksız yararlanmaMahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:Sanık hakkında 03.04.2012 tarihinde verilen beraat hükmünün, katılan vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, dosya, Yargıtay'a gönderilmeden 02/07/2012 tarihinde kabul edilip, 28344 sayılı R.G.'de yayımlanarak, 05/07/2012 tarihinde yürürlüğe giren 6352 sayılı Kanun değişikliği nedeniyle mahkeme tarafından re'sen ele alınarak, sanığın üzerine yüklenen suçtan sanık hakkında 16.10.2012 tarihli karar ile ceza verilmesine yer olmadığına dair karar verilmişse de, bozma ya da bu nitelikteki iade kararı olmadan (Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27/06/2006 gün, 173-169 sayılı kararı ve genel uygulama da dikkate alındığında, 6352 sayılı Yasanın Geçici 2. maddesi uyarınca gerek Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca gerek ilgili Yargıtay Dairesince yapılan mahalline gönderme gibi) verilen bu kararın hukuki değerden yoksun olduğu ve yok hükmünde olduğu anlaşılmakla, 03.04.2012 tarihli hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde; Katılan kurumun zararını tazmin etmiş olan sanık hakkında, 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Ve Basın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanunun Geçici 2. maddesinin l. fıkrası uyarınca aynı maddenin 2. fıkrası gereğince, ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesi,Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları ile tebliğnamedeki düşünce bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle istem gibi BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 6352 sayılı Yasanın Geçici 2/2 ve 5271 sayılı CMK'nın 223/4-(a) maddeleri uyarınca sanık hakkında CEZA VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA, 25.09.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.