Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 20739 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 16240 - Esas Yıl 2014





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığını ihlal, mala zarar vermekHÜKÜM : MahkumiyetMahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:A-Sanık ... hakkında kurulan hükmün temyiz incelemesinde;Dosya içeriğine ve gerekçeye göre, sanık ...’nun temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve yasaya uygun bulunan 21.05.2013 tarih ve 2011/175 E - 2012/658 K. sayılı temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın isteme uygun olarak ONANMASINA, B-Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan hükümlerin temyiz incelemesine gelince;1- Olay sırasında sanıkların yakalanmamış olması, sanıklarda suça konu eşyanın ele geçmemesi ve sanıklar ... ve ...’ın tüm aşamalarda suçlamayı reddettikleri gözetilerek; sanık ...’ın Manavgat Cumhuriyet Savcısına verdiği 29.04.2010 günlü ifadesinde, 28.04.2010 tarihinde Emniyette verdiği ifadeyi tekrar ettiğini söylemesine rağmen bu ifade örneğinin dosya içinde bulunmadığı anlaşıldığından dosya içine getirtilmesi ve olaydan sonra çelik kasanın bulunduğu yerde dağıtılan eşya arasında bulunan işçi hesap pusulası adlı kağıt parçası üzerindeki parmak izinin işyeri çalışanlarına ait olmadığının tespit edilmesine rağmen sanıklara aidiyeti konusunda inceleme yaptırılarak raporun dosyaya konulmasının sağlanması ve sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun takdiri gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,2- Kabule göre de;a-Sanık ... hakkında tekerrüre esas alınan, Bakırköy 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 2007/153-2009/96 sayılı ilamında hükümlülüğün birden fazla suçtan verilen cezalardan oluşması karşısında, en ağır cezayı içeren hükümlülüğün tekerrüre esas alındığının hükümde gösterilmemesi,b-Sanık ... hakkında tekerrür uygulamasına konu olabilecek birden fazla ilam bulunması ve 5275 sayılı CGTİHK’nın 108/2 maddesi gereğince bunlardan en ağırının esas alınması gerektiği gözetilmeden, İstanbul 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 1995/1-750 sayılı ilamında 765 sayılı TCK'nın 493/1 maddesi gereğince hükmolunan 9 yıl 4 ay hapis cezası içeren ilamın yerine, Şişli 11. Asliye Ceza Mahkemesinin 2003/306-2006/756 sayılı ve suç tarihinde kesinleşmediğinden tekerrüre esas olmayan hükümlülük kararının tekerrüre esas alınması, Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ...’ın temyiz istemleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.