Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 19635 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 11956 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlalHÜKÜM : MahkumiyetMahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:10.01.2007 tarihli olay yeri inceleme ile 19.10.2010 tarihli bilirkişi raporu içeriklerine göre, katılanlara ait evlerin pimapen pencerelerinde zorlama izleri bulunduğunun belirtilmesi karşısında; sanık hakkında TCK'nın 151/1 ( 2 kez) maddesi uyarınca, mala zarar verme suçundan dava zamanaşımı içerisinde işlem yapılması olanaklı görülmüştür.Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;1-Sanık hakkında tayin olunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilirken 5275 sayılı Ceza ve Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı hakkında Kanunun 108. Maddesinin 2. Bendine göre, “tekerrür nedeniyle koşullu salıverilme süresini eklenecek miktar tekerrüre esas alınan cezanın en ağırından fazla olamaz” düzenlemesi de gözetilerek 5237 sayılı TCK’ nun 58/6-7 maddesinin uygulama koşullarının değerlendirilmesi için en ağır cezayı gösteren ilamın karar yerinde gösterilmesi gerektiği düşünülmeden infazda tereddüde neden olacak şekilde birden fazla ilamın gösterilmesi,2-Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun, kendi altsoyu açısından koşullu salıverme tarihine; kendi altsoyu dışındaki kişiler yönünden ise, cezasının infazı tamamlanıncaya kadar süreceği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,Bozmayı gerektirmiş, sanık ...'nun temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ''TCK'nın 53. maddelerinin uygulanmasına ilişkin bölümler'' çıkarılıp yerlerine ‘‘TCK’nın 53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ cümlelerinin eklenmesi, yine 'TCK'nın 58. maddelerinin uygulanmasına ilişkin bölümler'' çıkarılarak yerlerine ''Ankara 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 2004/642 Esas, 2005/518 Karar sayılı ilamıyla hırsızlık suçundan 29.11.2005 tarihinde kesinleşen 6 ay hapis cezası nedeniyle mükerrir olduğu anlaşılan sanık hakkında verilen hapis cezasının 5237 sayılı TCK’nın 58/6. Maddesi gereğince mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve hükmün infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin uygulanmasına” cümlelerinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 02.06.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.