MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : HırsızlıkHÜKÜM : MahkumiyetMahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:Hükümlü ...'nin, Mahkemenin 14/09/2004 tarih ve 2000/64-962 sayılı ilk hükmüne yönelik usulüne uygun bir temyizinin bulunmadığının anlaşılması karşısında; hükümlü olduğu kabul edilmekle yapılan incelemede;Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakim takdirine göre; diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.Ancak;Hükümlünün, eylemine uyan 765 sayılı TCK'nın 493/2, 522 (pek fahiş), 81/1-3. maddelerine göre, 1.6.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK'nın aynı suça uyan 142/2-d, 53; 116/2, 119/1-c, 53. maddelerinde öngörülen özgürlüğü bağlayıcı cezanın türü, alt ve üst sınırları bakımından anılan Yasanın 7/2, 5252 sayılı Yasanın 9/3. maddeleri ışığında; denetime olanak verecek şekilde 5237 sayılı Yasa uyarınca hükmün gerekçe kısmında ayrı ayrı cezalar belirlenerek uygulama yapılıp, lehe yasa karşılaştırması yapılmadan, 765 sayılı TCK'nın lehe olduğu belirtilerek yazılı şekilde hüküm kurulması, Bozmayı gerektirmiş, hükümlü ...'nin temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, infaz aşamasında hükümlü yararına uygulamaların kazanılmış hak oluşturmayacağının gözetilmesine, 03.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.