Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 17043 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 10599 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Hırsızlık ve mala zarar vermeHÜKÜM : MahkumiyetMahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:Sanık hakkında kredi kartının kötüye kullanılmsı suçundan kamu davası açıldığı, ancak bu suçtan hüküm kurulmadığının anlaşılması karşısında; açılan dava ile ilgili zamanaşımı süresi içerisinde karar verilmesi mümkün görülmüştür.29.09.2009 olan suç tarihinin gerekçeli karar başlığına 26.10.2009 olarak, yine tekerrüre esas alınan mahkeme isminin hüküm fıkrasına ''İstanbul 12. Asliye Ceza Mahkemesi'' olarak yanlış yazılması mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası kabul edilmiş, tekerrüre esas alınan İstanbul 12. Ağır Ceza Mahkemesi'nin 2000/136 esas ve 2002/273 karar sayılı ilamı ile verilen 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezasının yanında hükmedilen 3000 TL adli para cezasının UYAP'tan çıkarılan adli sicil kaydına göre, 02.01.2009 tarihinde yerine getirildiğinin anlaşılması karşısında; sanık hakkında tekerrür hükümlerinin uygulanmasında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki bu hususa ilişkin bozma düşüncesine iştirak edilmemiş, sanık hakkında hükmolunan cezanın mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine hükmedilmesi ile birlikte cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbirinin de uygulanmasına karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi, infaz aşamasında gözetilmesi mümkün olduğundan bozma nedeni yapılmamıştır.Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.Ancak;1-Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 53/1. maddesinin (c) fıkrasındaki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan yoksunluğun, kendi altsoyu açısından koşullu salıverme tarihine; kendi altsoyu dışındaki kişiler yönünden ise, cezasının infazı tamamlanıncaya kadar süreceğinin gözetilmemesi,2-6352 sayılı yasanın 100. maddesi ile CMK'nın 324. maddesinin dördüncü fıkrasına eklenen cümle gereğince, sanığa yüklenen yargılama giderinin 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olması,Bozmayı gerektirmiş, sanık ...'ın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye kısmen uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasında yer alan ''53. maddenin uygulanmasına’’ ilişkin bölümler çıkarılıp yerlerine ‘‘53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ cümlelerinin eklenmesi, yine yargılama giderleri ile ilgili bölümde yer alan ''sanıktan alınarak hazineye gelir yazılmasına'' ibaresinin çıkarılarak, yerine ''6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkında Kanunun 106. maddesindeki terkin edilmesi gereken tutardan az olması nedeniyle 5271 sayılı CMK'nın 324/4. maddesi uyarınca Devlet Hazinesine yüklenmesine” ibaresinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.05.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.