Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 16122 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 16438 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Hırsızlık, işyeri dokunulmazlığının ihlaliHÜKÜM : Beraat Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:I-Sanık ... hakkında işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçundan; sanık ... hakkında hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçundan kurulan hükümlerin incelenmesinde; TCK'nın 116/2. maddesi ile kişilerin mesleki faaliyetleri ve meslek icra alanlarının güvence altına alındığı, işyeri kavramının işin yapıldığı, konut dışındaki yerleri ifade ettiği, işyeri olarak kullanılmayan ve katılanın malzemelerinin korunması amacıyla kullandığı depoya girilmesi şeklinde gerçekleşen olayda, işyeri dokunulmazlığını ihlal etme suçunun yasal öğelerinin oluşmadığı; ayrıca katılanın kullanımındaki depoya girilerek katılana ait bir kısım malzemelerin sanık ... tarafından hurdacı tanık ....'e satılması eylemine sanık ...'ın iştirak ettiğine dair hukuka uygun, her türlü kuşkudan uzak, kesin, yeterli ve inandırıcı delil bulunmadığı anlaşılmakla tebliğnamedeki bozma isteyen düşünce benimsenmemiştir. Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre katılan ...'nın temyiz itirazları yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye aykırı olarak ONANMASINA, II-Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde; Kira alacağını alamayan sanığın, katılanın kullanımındaki depoya girerek içerideki bir kısım katılana ait eşyaları hurdacı tanık .....e sattığının sabit olması karşısında, sanığın TCK'nın 144/1-b maddesi gereğince cezalandırılması yerine yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde beraatine karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş, katılan ...'nın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 05.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.