Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 15391 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 13952 - Esas Yıl 2013





MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Hırsızlık, konut dokunulmazlığını ihlal, mala zarar vermeHÜKÜM : MahkumiyetMahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:I-Mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; 14.04.2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirasına kadar olan (üçbin Türk Lirası dahil) mahkumiyet hükümleri kesin olup, hüküm tarihi, cezanın türü ve miktarı itibariyle hükmün temyizi olanaklı olmadığından sanıklar ... ile ... müdafiinin ve ...'in temyiz istemlerinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,II-Hırsızlık ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz isteminin incelemesine gelince;Dosya ve oluşa göre, eylemin fikir birliği içinde hareket edilerek birden fazla kişiyle birlikte gerçekleştirildiğinin anlaşılması karşısında, TCK'nın 119/1-c. maddesinin uygulanması gereğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış; hırsızlık suçundan kurulan hükümde temel ceza belirlenirken uygulama maddesinin TCK'nın 142/1-b maddesi yerine 142/1 olarak yazılması ve konut dokunulmazlığının ihlali suçuna ilişkin olarak verilen hürriyeti bağlayıcı cezanın adli para cezasına çevrilmesi sırasında, bir gün karşılığı adli para cezasının belirlenmesine ilişkin uygulama maddesinin yazılmaması mahallinde giderilebilir eksiklik olarak görülmüştür. Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.Ancak; 1-Hırsızlık suçundan kurulan hükümlerde, TCK'nın 53/1. maddesinin c bendindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından yoksunluğun, "kendi alt soyu" yönünden koşullu salıverme tarihine kadar süreceğinin gözetilmemesi suretiyle aynı maddenin üçüncü fıkrasına aykırı davranılması, 2-TCK'nın 53. maddesinde belirtilen haklardan yoksun kılınma kararının kasten işlenilen suçlardan dolayı hapis cezasına mahkumiyetin yasal sonucu olarak verilebileceği düşünülmeden, konut dokunulmazlığının ihlali suçunda neticeten adli para cezası ile cezalandırılan sanıklar hakkında TCK'nın 53. maddesinin uygulanmasına karar verilmesi, Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ile ... müdafiinin ve ...'in temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hırsızlık suçuna ilişkin hüküm fıkrasından ‘‘TCK’nun 53/1. maddesinin uygulanmasına’’ ilişkin bölüm çıkarılarak, yerine ‘‘53/1. maddesinde belirtilen ve 53/3. maddesindeki kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri dışındaki haklardan sanığın mahkum olduğu hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar; 53/3. maddesi gözetilerek 53/1-c maddesi uyarınca kendi alt soyları üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından ise koşullu salıverilme tarihine kadar yoksun bırakılmasına’’ cümlesinin eklenmesi, konut dokunulmazlığının ihlali suçuna ilişkin hüküm fıkrasından ise TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılmak suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.