MAHKEMESİ :Asliye Ceza MahkemesiSUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığı ihlali, mala zarar vermek HÜKÜM : MahkumiyetI-Sanıklar hakkında mala zarar verme suçu yönünden verilen hükmün temyiz incelemesinde;14.04.2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Yasanın 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, hapis cezasından çevrilenler hariç olmak üzere, sonuç olarak belirlenen üçbin Türk Lirasına kadar olan (üçbin Türk Lirası dahil) mahkumiyet hükümleri kesin olup, hüküm tarihi, cezanın türü ve miktarı itibariyle hükmün temyizi mümkün olmadığından sanıklar ...'ın, ...'ın ve ... müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığıyla 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,II-Sanık ... hakkında hırsızlık suçu yönünden verilen hükmün temyiz incelemesinde;Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.Ancak;Müştekinin iş yerini 23:30 sıralarında kilitleyerek ayrıldığını, sabahleyin 07:00 sularında geldiğinde hırsızlık suçunu farkettiğini beyan etmesi, sanıkların da suçlamayı kabul etmediklerinin anlaşılması karşısında; UYAP kayıtlarına göre güneşin olay günü saat 17:55'te battığı, 06.55'de doğmuş olması dikkate alındığında, TCK'nın 6/1-e maddesine göre, eylemin gece gerçekleştiğine dair kesin delil bulunmadığı halde, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği hırsızlık suçunun gündüz vakti işlendiği kabul edilmesi gerekirken TCK'nın 143. maddesi ile uygulama yapmak suretiyle yazılı şekilde karar verilmiş olması,Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak hüküm fıkrasından; TCK'nın 143. maddesinin uygulanmasına ilişkin kısımların çıkartılarak, sanık ... hakkında belirlenen sonuç cezann ise 1 yıl 6 ay hapis cezasına indirilmesi suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA,III-Sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçu ile sanıklar ... ve ... hakkında yönünden verilen hükümlerin temyiz incelemesine gelince;Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; iş yeri dokunulmazlığını ihlal suçunun sanık ... tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.  Ancak;1-Sanıklar ... ve ... atılı suçlamayı kabul etmediği, dosyada suçun sanıklar tarafından işlendiğine dair, tanık ...'ın görgüye dayalı olmayan beyanı dışında sanıkların atılı suçları işlediğine dair mahkumiyetlerine yetecek ölçüde her türlü şüpheden uzak, kesin ve yeterli delil elde edilemediğinden beraatleri yerine yetersiz gerekçeyle mahkumiyetlerine karar verilmesi, 2-Müştekinin iş yerini 23:30 sıralarında kilitleyerek ayrıldığını, sabahleyin 07:00 sularında geldiğinde hırsızlık suçunu saat farkettiğini beyan etmesi, sanık ...'nün de suçlamayı kabul etmediğinin anlaşılmasına karşın; UYAP kayıtlarına göre güneşin olay günü saat 17:55'te battığı, 06.55'de doğmuş olması dikkate alındığında, TCK'nın 6/1-e maddesine göre, eylemin gece gerçekleştiğine dair kesin delil bulunmadığı halde, şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği iş yeri dokunulmazlığını ihalal suçunun gündüz vakti işlendiği kabul edilmesi gerekirken TCK'nın 116/4. maddesi ile uygulama yapmak suretiyle yazılı şekilde karar verilmiş olması,3-İş yeri dokunulmazlığını ihlal suçunun sanık ... tarafından işlendiği kabul edilerek, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 119/1-c maddesi uygulanarak fazla ceza tayin edilmesi,Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ...'ın, ...'ın ve ... müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 09.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.