Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik olarak verilen hükmün davacı avukatı tarafından duruşmalı olarak temyiz edilmesi üzerine temyiz dilekçesinin süresinde olduğu saptanarak dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.Davacı, davalı şirket ile devre tatil sözleşmesi yaptıklarını, 2004 yılında tadilat nedeniyle tesise alınmadıklarını öne sürerek, 750.000.000 lira manevi, 5.000.000.000 lira maddi tazminatın tahsiline ve 30.12.2020 tarihine kadar sözleşmenin aynen ifa edilmesine karar verilmesini istemiştir.Davalı, davanın reddini savunmuştur.Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.Davacının, dava dışı T. A.Ş. ile 20.1.1994 tarihli ve 2020 yılına kadar geçerli olmak üzere devre tatil sözleşmesi yaptıkları, ancak daha sonra davalı şirketin 1.9.1999 tarihinde kiracı olarak daha sonrada üst hakkını almak suretiyle tesisi işletmeye devam ettiği, dosyadan anlaşılmaktadır. Davalının bu yeri devraldıktan sonra dosyada örneği bulunan "C. V." başlıklı yazıyla davacıdan 2002 yılına ait bakım ücretini istediği ve davacının da bu bakım ücretini ödediği hususu yine dosyadaki belgelerle sabit ve taraflar arasında da çekişmesizdir. Dava dışı T.'den devraldığı tesislere ait devre tatil sözleşmesi sahiplerinden yıllık bakım ücretini istemeleri devreden T.'in yaptığı devre tatil sözleşmesini davalı şirketin benimsediği ve kabul ettiği anlamına gelir. Şu halde devre tatil sözleşmesi davalıyı da bağlar. Bu nedenle davalıya husumetin yöneltilerek dava açılması doğrudur. Mahkemece işin esasına girilip sonucuna uygun bir karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde davanın reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz edilen kararın davacı yararına (BOZULMASINA), 400 YTL. duruşma avukatlık parasının davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, 11.7.2005 gününde oybirliğiyle karar verildi.