Mahkemesi : Sulh Ceza MahkemesiSuç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: Sanığın yüzüne karşı 02.04.2014 tarihinde verilen hükme yönelik dosya kapsamında sanık tarafından sunulmuş bir temyiz dilekçesine rastlanmadığı, 10.04.2014 havale tarihli dilekçenin kapsamının temyiz istemine ilişkin olmayıp adres değişikliği bildirimine dair olduğu anlaşıldığından hükmün sadece mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz istemine hasren yapılan incelemesinde; Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, mahalli Cumhuriyet savcısının TCK'nın 62 ve CMK'nın 231/5. maddelerinin de ugyulanması gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;Hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında, sanığa hükmolunan hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasına esas tam gün sayısının gösterilmemesi ve sanığın suç tarihi itibarı ile yaşı ve tayin olunan hapis cezasının süresi dikkate alınarak uygulama olanağı bulunmayan TCK'nın 50/3. maddesi atfına yer verilmesi,Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının ilk bendinin 3. paragrafındaki "ceza 5237 sayılı TCK'nın 50/3. maddesi delaletiyle 50/1 ve 52/2. maddeleri gereğince" ibarelerinin çıkartılarak yerine "cezanın sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu ve suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak TCK'nın 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine; TCK'nın 52/3. maddesi gereğince adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının 120 tam gün olarak belirlenmesine; aynı Kanunun 52/2. maddesi gereğince" ibarelerinin getirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 03.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.