Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 9472 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 21047 - Esas Yıl 2014





Mahkemesi : Ağır Ceza MahkemesiDavacı vekilinin 23.09.2013 tarihli dilekçesi ile müvekkili davacının bir suç soruşturması nedeniyle tutuklu kaldığını, yapılan yargılama sonunda üzerine atılı suçtan beraatine hükmedildiğini belirterek CMK’nın 141. ve devamı maddeleri gereğince maddi ve manevi tazminat istemine ilişkin açılan davanın mahkemece kısmen kabulüne ilişkin hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;Davaya dayanak olan... Ağır Ceza Mahkemesinin, 2008/81 Esas - 2008/241 Karar sayılı beraat hükmünün, 16.07.2008 tarihinde davacı vekilinin yüzüne karşı verildiği, bu karara karşı davacı tarafından temyiz yoluna gidilmediği gibi davacı aleyhine temyiz yoluna da gidilmediğinin anlaşılması karşısında davacı açısından hükmün kesinleşme tarihinin 24.07.2008 olarak kabulüyle yapılan incelemede;Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre; davalı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;5271 sayılı CMK'nın 142/1. maddesine göre koruma tedbirleri nedeniyle tazminat istemlerinin kararın kesinleştiğinin ilgilisine tebliğinden itibaren üç ay ve her halde kararın kesinleşme tarihini izleyen bir yıl içinde dava konusu edilebileceği, davacının tazminat talebine dayanak teşkil eden ... Ağır Ceza Mahkemesinin, 2008/81 Esas - 2008/241 Karar sayılı ceza dava dosyası incelendiğinde; beraat hükmünün 24.07.2008 tarihinde kesinleştiği davanın ise 23.09.2013 tarihinde açıldığının anlaşılması karşısında, beraat hükmünün kesinleşme tarihini izleyen 1 yıl içinde açılmadığı gözetilerek davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yetersiz değerlendirme ile yazılı şekilde kısmen kabulüne karar verilmesi,Kanuna aykırı olup, davalı vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeple 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 02.06.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.