Mahkemesi :Sulh Ceza MahkemesiSuç : Taksirle yaralamaHüküm : Beraat Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatına ilişkin hüküm, mağdur vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: Şikayetçi olduğunu beyan etmesine rağmen katılma hakkı kendisine hatırlatılmayan mağdur küçük vekilinin, 5271 sayılı CMK'nın 260. maddesi uyarınca katılan sıfatını alabilecek surette suçta zarar gören vekili sıfatıyla temyiz hakkının bulunduğu kabul edilerek, yaralanması nedeniyle suçtan doğrudan zarar gördüğü anlaşılan ve vekili aracılığı ile hükmü temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyan mağdur ...’nın 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına karar verilerek yapılan incelemede; Katılan vekilinin sanığın cezalandırılması gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine; ancak, Oluşa ve dosya içeriğine göre; sanığın kusurunun olmadığı mahkemece de kabul edildiği halde, yüklenen suç açısından sanığın taksirinin bulunmaması nedeniyle 5271 sayılı CMK'nın 223/2-c maddesi gereğince beraatine karar verilmesi gerekirken, yüklenen fiilin sanık tarafından işlendiğinin sabit olmamasından bahisle 5271 sayılı CMK'nın 223/2-e maddesi uyarınca sanık hakkında beraat hükmü kurulması, Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. bendinde yer alan, “CMK'nın 223/2-e” ibaresinin “CMK'nın 223/2-c”olarak düzeltilmesi, hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10. 04.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.