Mahkemesi : Sulh Ceza MahkemesiSuç : Taksirle yaralama Hüküm : TCK'nın 89/1-2-b, 62, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Sanıklara isnat edilen ve sübutu kabul edilen TCK'nın 89. maddesinin 1. fıkrasındaki taksirle yaralama suçunun, aynı maddenin 5. fıkrası gereğince, anılan maddenin 1. fıkrası kapsamı dışında bulunan bilinçli taksir hali hariç, soruşturulması ve kovuşturulması şikayete tabi olup, mağdurun feragate yetkili vekili tarafından hükümden sonra 06.05.2014 tarihinde mahkemeye sunulan dilekçede, mağdur vekilinin sanıklara yönelik şikayetlerinden vazgeçtiklerini bildirdiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 04.11.2014 tarihinde düzenlenen ve mağdurun şikayetinden vazgeçtiği nedeniyle açılan davanın düşmesi gerektiği yününde görüş içeren tebliğnamenin usulüne uygun olarak sanıklar müdafiine tebliğ edildiği, sanıklar ya da müdafilerinin vazgeçmeye açıkça karşı çıkmadıklarının anlaşılmış olması, Bozmayı gerektirmiş olup; sanıklar müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususda aynı Kanun'un 322. maddesindeki yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün bulunduğundan, sanıklar hakkında açılan kamu davasının, 5237 sayılı TCK’nın 89/4-5 ve 5271 sayılı CMK’nın 223/8. maddeleri uyarınca DÜŞMESİNE, 13/05/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.