Mahkemesi :Sulh Ceza MahkemesiSuç :Taksirle yaralamaHüküm :TCK'nın 89/1, 89/2-b, 22/3, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet.Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;Olaydan bir saat sonra 197.6 promil alkollü olduğu tespit edilen ve sürücü belgesi bulunmayan sanığın saat 01:45 sıralarında idaresindeki araç ile çift yönlü, 7 m genişliğindeki meskun mahal yolda seyretmekte iken direksiyon hakimiyetini kaybederek yolun sağındaki trafik ışık direğine çarpıp, takla atması sonucu aracındaki katılanın hayat fonksiyonlarını ağır derecede etkileyen kemik kırıkları oluşacak şekilde yaralanmasına nenden olduğu olayda, bilinçli taksir nedeniyle şikayete tabi olmayan suçun 5271 sayılı CMK'nın 253 ve 254. maddeleri uyarınca uzlaşma kapsamında olduğu, katılanın aşamalarda sanıktan şikayetçi olduğunu ve sanığın zararını gidermek yönünde beyanda ve eylemde bulunmadığını bildirdiği görülmekte ise de, taraflar arasında soruşturma ve kovuşturma aşamasında uzlaşma prosedürünün işletilmediği anlaşılmakla; sanık ve katılana uzlaşmanın mahiyeti ve uzlaşmayı kabul veya reddetmelerinin hukuki sonuçları anlatılıp, 5560 sayılı Kanunun 25. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 254/1. maddesi uyarınca sanık ve mağdurun bu yönde beyanları alındıktan sonra sanığın hukuki durumunun takdir ve tayini yerine yazılı şekilde mahkumiyetine karar verilmesi, Kabule göre de;1-Sanığın tam kusurlu olduğunun tespit ve kabul edilmesi, katılanın ağır şekilde yaralandığının anlaşılması karşısında; iki sınır arasında temel ceza belirlenirken adalet, hakkaniyet ve nasafet kurallarına uygun makul bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, asgari hadden yeterince uzaklaşılmaksızın ceza tayini,2-5237 sayılı TCK'nın 61/2. maddesine aykırı olarak TCK'nın 22/3. maddesinin TCK'nın 89/1. maddesi gereğince tayin edilen temel cezadan sonra uygulanması yerine, 89/2-b. maddesinden sonra uygulanması,Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince tebliğnamedeki isteme uygun olarak BOZULMASINA, 28/04/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.