Mahkemesi :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Taksirle öldürmeHüküm : TCK'nın 85/1, 62, 53/6, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin kusur durumuna ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak; 1- Asli kusurlu olarak bir kişinin ölümüne neden olan sanık hakkında temel cezanın asgari hadden uzaklaşılarak belirlenmesinde bir isabetsizlik bulunmamakta ise de, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'?nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanun'un 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerektiği gözetilmeden, TCK'nın 85/1. maddesi gereğince 2 yıl ile 6 yıl arasında hapis cezası tayin ve takdir etmek durumunda olan yerel mahkemece, benzer olaylarla karşılaştırıldığında eylem ile ceza arasındaki muvazeneyi bozacak biçimde teşdidin derecesinde yanılgıya düşülerek, temel hapis cezası 5 yıl olarak belirlenmek suretiyle sanığa fazla ceza verilmesi, 2- Oluşa uygun kabule göre; doğrultu değiştirme manevralarını yanlış yapmasından dolayı direksiyon hakimiyetini kaybederek bir kişinin ölümüne neden olan otomobil sürücüsü sanığın eyleminde bilinçli taksirin koşullarının bulunmaması karşısında, TCK'nın 50/4. maddesi gereğince sanığa hükmedilen hapis cezasının uzun süreli olmasının adli para cezasına çevrilmesine engel oluşturmayacağı gözetilmeden, “Sanığa verilen ceza süresi dikkate alınarak” şeklindeki yasal olmayan gerekçeyle sanığa hükmolunan uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmemesine karar verilmesi, Kanuna aykırı olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 30.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.