Mahkemesi :Sulh Ceza MahkemesiSuç : Taksirle yaralamaHüküm : TCK'nın 89/1-2b, 22/3, 62/2, 52, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet, sürücü belgesinin geri alınması Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:5271 sayılı CMK’nın 232/2-c maddesi gereğince, gerekçeli karar başlığında, suçun işlendiği yer ve zaman diliminin gösterilmemiş olması; mahallinde tamamlanması mümkün yazım eksikliği olarak kabul edilmiş; sanık hakkında hükmolunan temel cezada önce bilinçli taksir nedeniyle TCK'nın 22/3. maddesi gereğince artırım yapıldıktan sonra, aynı Kanun'un 89/2-b maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmemiş ise de; uygulama sırasındaki bu yanlışlığın sonuç adli para cezasının "4.000 TL" yerine "4.500 TL" olarak tayin edilmesine neden olmayıp, mahkemece bilinçli taksir nedeniyle 1/3 oranında artırım yapıldığı belirtildiği halde, hesaplama sırasında 1/2 oranında artırım yapılmasından kaynaklandığı anlaşılmakla, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir.Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın, olayda kusurunun bulunmadığına, eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna, beraat veya cezanın ertelenmesine karar verilmesi gerektiğine ilişkin diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;Kısa ve gerekçeli hükümde, sanığa verilen cezada TCK'nın 22/3. maddesi gereğince 1/3 oranında artırım yapıldığı belirtildiği halde, hesaplama sırasında 1/2 oranında artırım yapılmak suretiyle sonuç adli para cezasının "4.000 TL" yerine "4.500 TL" olarak fazla hesaplanması ve tam gün birim sayısı üzerinden hükmedilen cezanın TCK'nın 52/2. maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilip, aynı maddenin 4. fıkrasına göre taksitlendirilmesine karar verilmesi gerekirken, sadece TCK'nın 52. maddesine göre paraya çevrilip taksitlendirme sırasında da uygulanan kanun maddesinin belirtilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK'nın 232/6. ve 5237 sayılı TCK'nın 52/2-4. maddelerine aykırı davranılması, Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, sanık hakkında hükmolunan temel cezada önce bilinçli taksir nedeniyle TCK'nın 22/3. maddesi gereğince artırım yapılmasında zorunluluk bulunduğundan hüküm fıkrasının (3) numaralı bendi ikinci sıraya alınarak numarasının (2) ve üçüncü satırındaki "270" ibaresinin "160", (2) numaralı bendinin üçüncü sıraya indirilmesiyle numarasının (3) ve dördüncü satırında yer alan "180" ibaresinin "240", (4) numaralı bentteki "225" ibaresinin "200", (6) numaralı bentteki "TCK 52 m." ibaresinin "TCK'nın 52/2. maddesi" ve devamında yer alan "4.500,00 TL" ibaresinin "4.000 TL" olarak değiştirilmeleri ile 7. bendin başına "TCK'nın 52/4. maddesi gereğince," ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 27.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.