Mahkemesi :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Taksirle yaralamaHüküm : TCK 89/4, 22/3, 53/1-6 .maddeleri gereğince mahkumiyet, hak yoksunluğu, sürücü belgesinin geri alınmasıTaksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü :İddianamede sanığın kırmızı ışık ihlali yaparak olaya sebep olduğunun açıkça belirtilmiş olması, sanığın yargılaması sırasında ilk duruşmadaki beyanında “olay sırasında alkollü idim. Daha sonra Mobeseden izlediğimde kırmızı ışıktan geçtiğimi gördüm” şeklindeki savunması ve aynı celsede katılanlarla TCK'nın 22/6. maddesinin uygulanmasını gerektirir bir bağı bulunmayan sanık hakkında, bilinçli taksire ilişkin TCK'nın 22/3. maddesinin uygulanması ihtimaline binaen verildiği ancak sehven 22/6. madde şeklinde yazıldığı anlaşılan ek savunma hakkı bildirimi birlikte değerlendirildiğinde, tebliğnamedeki sanık hakkında ek savunma hakkı verilmeden temel cezada bilinçli taksir arttırımı yapıldığı gerekçesiyle bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin, eksik incelemeye, kusura ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;1-Sanık hakkında hükmedilen temel cezada TCK'nın 22/3. maddesi gereğince 1/3 arttırım yapıldığı belirtildiği halde hesap hatası sonucu 4 ay yerine 3 ay arttırım yapılmak suretiyle eksik ceza tayini , 2-Taksirli suçlarda TCK’nın 53/1. maddesinde yazılı hak yoksunluklarına hükmedilemeyeceğinin gözetilmemesi,Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının 2. bendindeki “1 yıl 3 ay hapis” ibaresinin “1 yıl 4 ay hapis” şeklinde düzeltilmesi ve TCK’nın 53/1. maddenin uygulanmasına ilişkin bentlerin hükümden çıkarılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26/2/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.