Mahkemesi :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Taksirle yaralamaHüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-e, (22/3), 62, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyetTaksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Bilinçli taksir hükmü uygulanmasına ilişkin TCK'nın 22/3. maddesinin, temel cezadan sonra uygulanması gerektiği halde, artırıma ilişkin 89/2-e. maddesinden sonra uygulanması sonucu ceza değişmediğinden bozma nedeni yapılmamıştır.Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak; 1- Sanık hakkında bilinçli taksir hükmü uygulanırken TCK'nın 22/3. maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK'nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,2- Sanık hakkında, taksirli suçlarda uygulanma imkanı olmayan TCK'nın 53/1. maddesinin uygulanması suretiyle hak yoksunluğuna hükmedilmiş olması, Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasının hak yoksunluğu uygulamasına ilişkin 5. paragrafının hükümden çıkarılması, 3. paragrafında "cezasının takdiren 1/3. ibaresinden önce gelmek üzere "TCK'nın 22/3. maddesi" ifadesinin getirilmesi suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 17.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.