Mahkemesi :Ağır Ceza MahkemesiKarar Tarihi : 05/08/2015Taksirle öldürme suçundan sanık ...'ın 5237 Türk Ceza Kanunu'nun 85/1 ve 62. maddeleri gereğince 2 yıl 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına dair İstanbul 46. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.12.2013 tarihli ve 2011/374 esas, 2013/658 sayılı kararının Yargıtay 12. Ceza Dairesinin 06.05.2015 tarihli ve 2014/17520 esas, 2015/7549 karar sayılı ilamıyla onanarak kesinleşmesini müteakip, sanık tarafından yapılan yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine ilişkin anılan Mahkemenin 28.06.2015 tarihli ve 2011/374 esas, 2013/658 sayılı ek kararına yönelik yapılan itirazın reddine dair İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesinin 05.08.2015 tarihli ve 2015/724 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 23/3. maddesindeki “Yargılamanın yenilenmesi hâlinde önceki yargılamada görev yapan hâkim aynı işte görev alamaz.” şeklindeki düzenleme ile aynı Kanun'un 318/1. maddesindeki “Yargılamanın yenilenmesi istemi, hükmü veren mahkemeye sunulur. Bu mahkeme, istemin kabule değer olup olmadığına karar verir.” şeklindeki düzenleme karşısında, ilk kararı veren Hâkim Maksut Karakulak'ın olayla ilgili kanaatinin oluştuğu, görüşünün ilk hükümle belirginleştiği, yeniden yargılama aşamasında ya da bu aşamaya götürecek talebin kabule değer olup olmadığına dair vereceği kararda önceki kanaat ve görüşlerinin etkisi altında kalabileceği, bu sebeple adil yargılama hakkının bir uzantısı olarak olaya tamamen yabancı, farklı bir hâkimin yargılamanın yenilenmesi talebini incelemesi gerektiği hususu gözetilmeden, itirazın bu yönden kabulü yerine yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığının 20.11.2015 gün ve 76414 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15.12.2015 gün ve 2015/389344 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;Dosya incelenerek gereği düşünüldü:Yargılamanın yenilenmesine ilişkin hükümleri düzenleyen 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun “Yenileme isteminin kabule değer olup olmadığı kararı ve mercii” başlıklı 318. maddesinin (1) numaralı fıkrasında; “Yargılamanın yenilenmesi istemi, hükmü veren mahkemeye sunulur. Bu mahkeme, istemin kabule değer olup olmadığına karar verir.” şeklindeki düzenleme mevcut olup, aynı Kanun'un “Yargılamaya katılamayacak hâkim” başlıklı 23. maddesinin (3) numaralı fıkrasında da “Yargılamanın yenilenmesi halinde, önceki yargılamada görev yapan hâkim, aynı işte görev alamaz.” hükmü getirilmiştir.Anılan Kanun hükümleri ile önceki yargılamada görev yapan hâkimin, yargılamanın yenilenmesi talebi gelmesi hali de dahil olmak üzere, yargılamanın yenilenmesi sürecinin en başından sonuna kadar görev yapması önlenerek, hâkim tarafsızlığının sağlanması amaçlanmıştır.İncelenen dosyada; İstanbul 46. Asliye Ceza Mahkemesinin 17.12.2013 tarihli ve 2011/374 esas, 2013/658 sayılı kararının kesinleşmesini müteakip, yargılamanın yenilenmesi talebi üzerine önceki yargılamada görev yapan (35842) sicil sayılı mahkeme hâkiminin, yargılamanın yenilenmesi talebinin reddine dair aynı Mahkemenin 28.06.2015 tarihli ve 2011/374 esas, 2013/658 sayılı ek kararını da 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 23. maddesinin (3) numaralı fıkrasına aykırı olarak verdiği anlaşılmakla, İstanbul 46. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.06.2015 tarihli ve 2011/374 esas, 2013/658 sayılı ek kararına yönelik itirazın kabulü yerine yazılı şekilde reddine dair İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesinin 05.08.2015 tarihli ve 2015/724 değişik iş sayılı kararında isabet görülmemiş olup,Kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görüldüğünden, İstanbul 46. Asliye Ceza Mahkemesinin 28.06.2015 tarihli ve 2011/374 esas, 2013/658 sayılı ek kararına yönelik itirazın reddine ilişkin İstanbul 13. Ağır Ceza Mahkemesinin 05.08.2015 tarihli ve 2015/724 değişik iş sayılı kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 309. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, müteakip işlemlerin mahallinde Ağır Ceza Mahkemesince yapılmasına, dosyanın mahalline gönderilmesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 15.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.