Mahkemesi :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Taksirle yaralama Hüküm : TCK'nın 89/4, 22, 62, 58, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: Olay tarihinde sanığın idaresindeki araçla meskun mahalde, aydınlatmanın olduğu, gece vakti, 10.5 metre genişliğinde, hafif viraj ve eğimsiz düz yolda seyri sırasında, slalom yaparak, birbirlerine makas atarak şerit değiştirerek, başka bir araçla yarışır şekilde araç kullandığı, bu sırada direksiyon hakimiyetini kaybederek orta refüjü aşıp, karşı yol bölümünde seyreden katılan ... idaresindeki aracın üzerinden takla atarak geçmesi sonucu, katılanlar ... ile ...'ün yaralanmasına neden olması şeklindeki olayda; katılan ...'nin beyanları ile katılan ...'in beyanlarından da anlaşılacağı üzere ...'nin olay nedeniyle acı duyarak hastaneye gitmiş olması karşısında, basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandığının kabulü gerektiği, bu itibarla sanığın TCK'nın 89/4. maddesi gereğince cezalandırılmasında bir isabetsizlik bulunmadığından ve vekalet ücreti tayininde kazanılmış hak olmayacağından, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiştir. Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin bozma nedenlerinin şeklen yerine getirildiğine, eksik incelemeye, bilinçli taksir hükümlerinin uygulanamayacağına, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak; Hüküm fıkrasında bilinçli taksir uygulaması sırasında uygulama maddesinin fıkrasının ve sanığın mükerrir sayılması sırasında uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK'nın 232/6. maddesine aykırı davranılması, Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün ikinci fıkrasından “TCK'nın 22.” ibaresinin hükümden çıkarılarak yerine “TCK'nın 22/3.” ibaresinin yazılması, hüknün beşinci bendinin başına “TCK'nın 58/6. maddesi gereğince” ibaresinin ve aynı paragrafa “infaz rejimi altında çektirilmesine” ibaresinden sonra gelmek üzere “TCK'nın 58/7. maddesi gereğince” ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04/03/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.