Mahkemesi :Ağır Ceza MahkemesiSuç : Taksirle öldürme Hüküm : TCK'nın 85/2, 62/1, 53/1-2-3, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: Taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle aynı Kanun'un 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde maddede öngörülen alt ve üst sınırlar arasında hakkaniyete uygun bir cezaya hükmolunması gerektiği gözetilmeden, fren tertibatı yeterince sağlıklı biçime çalışmayan yönetimindeki otobüs ile meskun mahaldeki caddede seyir halindeyken, yaya geçidi ve hız kesici tümseğin bulunduğu kavşağa, hızını asgari düzeye düşürmeden yaklaştığı ve yeterli düzeyde yavaşlamadan tümseğe geldiği sırada, sevk ve idare hatasından dolayı direksiyon hakimiyetini kaybederek, yaya kaldırımında bulunan iki yayaya çarpıp, yayalardan birinin ölümüne, diğerinin yaşamını tehlikeye sokacak ve duyularından veya organlarından birinin işlevinin yitirilmesine neden olacak şekilde yaralanmasına neden olan ve meydana gelen trafik kazasında tam kusurlu olduğu tespit edilen sanık hakkında, TCK'’nın 85/2. maddesi gereğince 2 yıl ile 15 yıl arasında hapis cezası tayin ve takdir etmek durumunda olan yerel mahkemece, temel cezanın 4 yıl hapis cezası olarak belirlenmesi suretiyle adalet ve hakkaniyete uygun olmayacak şekilde sanığa az ceza tayini, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni olarak kabul edilmemiştir.Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik incelemeye dayalı olarak karar verildiğine, sübuta, kusur durumuna, fazla ceza tayin edildiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;Taksirli suçtan dolayı mahkumiyetine karar verilen sanık hakkında, kasten işlenen suçlarda uygulama alanı bulunan TCK'nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarına hükmedilmeyeceğinin gözetilmemesi,Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun'un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; 1 numaralı hükmün 53/1-2-3. maddenin uygulanmasına ilişkin 4. paragrafının hükümden çıkarılması suretiyle, eleştirilen husus dışında, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 09.03.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.