Mahkemesi :Sulh Ceza MahkemesiSuç : Taksirle yaralamaHüküm : TCK'nın 89/1, 22/3, 62, 58/6, 53, 51, 51/3. maddeleri gereğince mahkumiyetTaksirle yaralama suçundan sanığın mahkûmiyetine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı ve üst Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, mahalli ve üst Cumhuriyet savcılarının sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;Olay tarihinde saat 18.30 sıralarında 330 promil alkollü sanık ...'in idaresindeki araçla seyir halindeyken seyir yönüne göre sağdan sola karşıya geçmek isteyen yaya müşteki ...'e çarpması sonucu yayanın basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde yaralandığı olayda; bilinçli taksirle işlendiği anlaşılan taksirle yaralama suçunun TCK’nın 89/5. maddesi uyarınca takibinin şikayete tabi olduğu, şikayet süresinin de TCK'nın 73/1. maddesi uyarınca 6 ay olduğu, 22/09/2010 tarihinde meydana gelen olay nedeni ile katılanın şikayetçi olduğuna ilişkin ilk beyanının 03/06/2011 tarihinde ve yasal 6 aylık süre geçtikten sonra tespit edildiği anlaşıldığından, yasal süresinde yapılmayan şikayet nedeni ile taksirle yaralama suçundan açılan davanın şikayet yokluğu nedeniyle düşmesine ve olay anında 330 promil alkollü halde araç kullandığı anlaşılan sanığın eyleminin, iddianamedeki anlatım da dikkate alınıp TCK'nın 179/3-2. maddesinde yazılı trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunu oluşturduğu gözetilerek, sanığın bu suçtan mahkumiyetine karar verilmesi gerektiğinin düşünülmemesi, Kabule göre de;Sanık hakkında, taksirli suçlarda uygulanma imkanı olmayan TCK'nın 53/1. maddesinin uygulanması suretiyle hak yoksunluğuna hükmedilmiş olması, TCK'nın 58/4. maddesindeki "Kasıtlı suçlarla taksirli suçlar ve sırf askerî suçlarla diğer suçlar arasında tekerrür hükümleri uygulanmaz" düzenlemesi karşısında sanığın kasıtlı suçlardan mahkumiyetinin taksirli suçta tekerrüre esas alınması ve tekerrüre esas mahkumiyetinin kararda gösterilmemesi,Kanuna aykırı olup, mahalli ve üst Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 19/02/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.