Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 2981 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 30343 - Esas Yıl 2013





Mahkemesi :Sulh Ceza MahkemesiAlkol veya uyuşturucu maddenin etkisi altındayken araç kullanma suçundan sanık ...'ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 179/2. maddesi gereğince 1 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/5-7-8-c. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, 5 yıl süre ile denetim süresine tabi tutulmasına, bu süre içerisinde 1 yılı geçmemek üzere şifa buluncaya kadar Cumhuriyet Başsavcılığı ilgili Denetimli Serbestlik Bürosunca belirlenecek ..... vb. merkeze sevki yapılmak suretiyle alkol kullanmaktan men'ine ve buna ilişkin tedavisi yaptırılmak suretiyle denetimli serbestlik tedbirine hükmolunmasına dair, Ankara 7. Sulh Ceza Mahkemesinin 22/12/2011 tarihli ve 2010/1549 esas, 2011/1982 sayılı kararını müteakip sanığın denetimli serbestlik bürosuna müracaat etmediğinden güvenlik tedbirinin yerine getirilemediğinin bildirilmesi üzerine, sanık hakkındaki hükmün açıklanmasına, 5237 sayılı Kanun'un 179/2 ve 52/2. maddeleri gereğince 600,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına, sanığın alkol bağımlılığından kurtulması için aynı Kanun'un 57/7. maddesi gereğince alkol bağımlılarına özgü sağlık kuruluşlarında tedavi altına alınmasına tedavisinin alkol bağımlılığından kurtulmasına kadar devamına, yerleştirildiği sağlık kurulunca bu yönde rapor düzenlenmesinin istenilmesine ilişkin, aynı Mahkemenin 26/02/2013 tarihli ve 2010/1549 esas, 2011/1982 sayılı ek kararını kapsayan dosya incelendi.Dosya kapsamına göre, sanık hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 57/7. maddesi gereğince güvenlik tedbiri olarak alkol bağımlılarına özgü sağlık kuruluşlarında tedavi altına alınması kararı verilmiş ise de alkol bağımlılığından dolayı aynı Kanun'un 57/7. maddesinde öngörülen tedavi altına alma tedbirine karar verilebilmesi için suç işleyen kişinin alkol bağımlısı olduğunun sağlık kurulu raporu ile saptanması gerektiği halde sanık ...'ın sevk edildiği ..... tarafından düzenlenen 26/02/2013 tarihli ve 2683091 sayılı rapor uyarınca sanığın "alkol ve uyuşturucu madde bağımlısı olmadığı tıbbi kanaatine varılmış olup tedavi-takip programına gerek görülmediğine" ilişkin rapor düzenlenmesi karşısında, alkol veya uyuşturucu madde bağımlısı olmadığı rapor ile saptanan sanık hakkında 5237 sayılı Kanun'un 57/7. maddesinin uygulanmasına karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Adalet Bakanlığı Ceza İşleri Genel Müdürlüğü'nün 14.11.2013 gün ve 94660652-105-06-6666-2013/16836/69114 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 03.12.2013 gün ve 2013/374261 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdi kılınmakla;Dosya incelenerek gereği düşünüldü:Kanun yararına bozma talebine atfen düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına göre yerinde görüldüğünden, Ankara 7. Sulh Ceza Mahkemesi'nin 26.02.2013 tarih ve 2010/1549 esas, 2011/1982 sayılı ek kararının 5271 sayılı CMK'nın 309. maddesi uyarınca KANUN YARARINA BOZULMASINA, CMK'nın 309/4-d maddesindeki “Hükümlünün cezasının kaldırılmasını gerektiriyorsa cezanın kaldırılmasına, daha hafif bir cezanın verilmesini gerektiriyorsa bu hafif cezaya Yargıtay ceza dairesi doğrudan hükmeder.” şeklindeki düzenleme gereği bozma nedenine göre uygulama yapılarak hüküm fıkrasından, sanık hakkında TCK'nın 57/7. maddesi gereğince alkol bağımlılarına özgü sağlık kuruluşunda tedavi altına alınmasına ilişkin beşinci paragrafın ÇIKARTILMASINA, diğer hususların aynen bırakılmasına, infazın buna göre yapılmasına, dosyanın mahalline iadesi için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 10.02.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.