Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 26031 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 4189 - Esas Yıl 2014





Mahkemesi :Ağır Ceza MahkemesiSuç : Taksirle öldürmeHüküm : Sanık ... hakkında TCK'nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet Sanık ... hakkında TCK'nın 85/2, 62, 50/4,1-a, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyetTaksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, katılan vekili, sanık ... müdafii ve ... müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:1- Katılan vekilinin sanık ...'in mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;Katılan ...'nin 13.12.2012 tarihli duruşmada sanık ... hakkındaki şikayetinden vazgeçmiş olması nedeniyle katılma kararının hükümsüz kaldığı, katılanın katılan sıfatını kaybetmesi nedeniyle katılan vekilinin hükmü temyiz etme hakkı bulunmadığından, hükme yönelik temyiz isteğinin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,2- Sanık ... ve sanık ...'ın mahkumiyetlerine ilişkin hükümlere yönelik sanıklar müdafiinin temyiz isteminin incelenmesine gelince ;Olay gecesi saat 01.40 sıralarında sanık sürücü ...'in idaresindeki ATV cinsi, dört tekerlekli, motosikletle 131 promil alkollü olarak seyri sırasında seyir istikametine göre 5 metrelik yolun yaklaşık 1,5-2 metre içine, diğer sanık ... tarafından dökülmüş olan kum yığınına çarpıp gidiş istikametine göre yolun sol tarafına doğru manevra yaparak direksiyon hakimiyetini kaybetmesi ve sola doğru yoldan çıkması sonucu aracında yolcu olarak bulunan ...'nin öldüğü, kendisinin basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde yaralandığı olayda, bilinçli taksirin koşullarının gerçekleştiği ve cezasının TCK'nın 22/3 maddesi uyarınca arttırılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafiilerinin sair temyiz itirazlarının reddine ancak;1- Sanık ... hakkında hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezası ile sanık ... hakkında hükmedilen 2 yıl 6 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilmesi sırasında tam gün sayısının ve bir gün karşılığı miktarın belirtilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK'nın 232/6. maddesine ve TCK'nın 52/2 ve TCK'nın 52/3 maddesine aykırı davranılması,2- Sanık ... hakkında şikayetinden vazgeçen katılan ... hakkındaki katılma kararının hükümsüz kalması nedeniyle, katılan lehine hükmedilen vekalet ücretinin sadece sanık ...'dan tahsil edilmesi yerine her iki sanıktan tahsiline karar verilmesi; Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususlarda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 1 ve 2 no'lu fıkrasının 4. bendindeki “uyarınca” ibarelerinden sonra gelmek üzere “605 ve 910 GÜN ADLİ PARA CEZASINA ÇEVRİLMESİNE, “günlüğü” ibaresinden önce gelmek üzere “TCK'nın 52/2. maddesi” ibarelerinin eklenmesi, hükmün 2 no'lu fıkrasının 8. bendindeki “sanıklardan” ibaresinin çıkarılarak yerine “sanık ...'dan” ibaresinin eklenmesi suretiyle eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18.12.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.