Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 23560 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 17717 - Esas Yıl 2014





Mahkemesi :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Taksirle öldürmeHüküm : TCK'nın 85/1, 62, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:1-Katılanlar vekilinin temyiz isteminin incelenmesinde;Vekaletnamesinde davadan feragat yetkisi bulunan katılanlar vekilinin hükümden sonra 26.05.2014 tarihli dilekçe ile katılanların şikayetlerinden vazgeçtiklerini beyan etmesi nedeniyle 5271 sayılı CMK'nın 243. maddesi uyarınca katılma hükümsüz kaldığından, sanık hakkındaki hükmü temyize hakları bulunmadığından, şikayetçiler vekilinin temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,2-Sanık müdafiinin temyiz isteminin incelenmesine gelince;Bozmaya uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine;ancak; TCK'nın 50. maddesinin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, sanığın kişiliği, sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler nazara alınarak, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılmasının gerektiği, dosya içeriğine göre; katılanlar ve vekili ile sanık ve müdafi arasında imzalanan 26.05.2014 tarihli protokolde sanık tarafından katılanlara hukuk mahkemesindeki tazminat davası ile ilgili tazminat ödemesi yapıldığının ve katılanlar vekili tarafından temyiz aşamasında ibraz edilen 26.05.2014 tarihli dilekçede de ceza davasında sanıktan şikayetten vazgeçtiklerinin belirtilmesi karşısında; dosyaya olumsuz bir tavrı da yansımayan, hakkında takdiri indirim nedenleri uygulanan ve katılanların zararlarını giderme gayreti gösteren sanık hakkında TCK'nın 50. maddesindeki paraya çevirme hükümlerinin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,Bozmayı gerektirmiş olup, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 21.11.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.