Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 20774 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 22385 - Esas Yıl 2013





Mahkemesi :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Taksirle öldürmeHüküm : 1-Sanıklar ..., ..., ... ve ... hakkında; TCK’nın 85/1, 62/1, 51/1-3-6-7-8, 53/1-3. maddeleri uyarınca mahkumiyet 2-Sanıklar ... ve ... hakkında; beraat Taksirle öldürme suçundan sanıklar ..., ..., ... ve ...'ın mahkumiyetlerine, sanıklar ... ve ...'ın beraatlerine ilişkin hükümler, sanıklar müdafileri, katılanlar vekilleri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: 1-Sanıklar ... ve ... hakkında verilen beraat hükmüne, sanıklar ... ve ...’ın mahkumiyetlerine ilişkin hükümlere yönelik yapılan temyiz itirazlarının incelenmesinde; Yapılan yargılama sonunda, yüklenen suç açısından sanıklar ... ve ...’ın taksirinin bulunmadığı, gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan,Sanıklar ... ve ... hakkında yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ... müdafiinin ve katılanlar vekilinin kusura ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükmünün oy çokluğu ile, diğer sanık ... yönünden mahkumiyet hükmünün ve sanıklar ... ile ... hakkındaki beraat hükümlerinin oybirliği ile ONANMASINA, 2-Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesine gelince; a) Sanık ...’in; ... Yapı Kooperatifinin başkanı, aynı zamanda sitenin yöneticisi olduğu, kat karşılığı inşaat sözleşmesi ile B ve D bloklarının yapımı işinin müteahhit olan sanık...’e devredildiği, sanık ...’ın lise mezunu şantiye şefi olduğu, sanık ...’ün D blok 4 nolu daireyi sanık ...’e sattığı, 9 katlı ve henüz inşaatı tamamlanmamış binanın 2.katındaki daireyi sanık müteahhitten satın alan ve iskan ruhsatı verilmemesine rağmen dairede oturan sanık ...’in evine, üvey annesi ile birlikte misafirliğe gelen 23 yaşındaki zihinsel özürlü ölenin, binanın ikinci katındaki asansör kapısından asansör boşluğuna düştüğü olayda; sanık ...’in olayın meydana geldiği D bloğu müteahhite devrettiğinden olaydaki konumu gözetildiğinde kendisine bir kusur izafe edilemeyeceği gözetilerek beraatine karar verilmesi gerekirken, dosya kapsamına ve oluşa uygun düşmeyen gerekçelerle mahkumiyet hükmü kurulması;b) Mahkeme tarafından hükme esas alınan 10.10.2012 tarihli bilirkişi heyet raporu dosya oluş ve içeriğine uygun görülmekle; kazanın oluşumunda asli kusurlu olan ve mahkemece de kusuru bu şekilde kabul edilen sanık ... hakkında temel cezası belirlenirken, TCK'nın 22/4 ve 61. maddelerindeki ölçütler de gözetilerek, asgari hadden uzaklaşılması gerektiği gözetilmeksizin asgari hadden ceza tayini, Kabule göre de;c) Sanık ...’e ait adli sicil sabıka kaydının incelenmesinde, sanığın daha önceden Mersin 9.Asliye Ceza Mahkemesi’nin 20.05.2009 kesinleşme tarihli, 5237 sayılı TCK’nın 203/1 maddesi uyarınca, 5 ay hapis cezasına mahkum olduğu, sanığın 3 aydan fazla hapis cezasına ilişkin mahkumiyeti bulunmasına rağmen, hükmedilen hapis cezasının ertelenmiş olması, Kanuna aykırı olup, katılanlar vekillerinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince sanıklar ... ve ... hakkındaki hükümlerin isteme uygun olarak BOZULMASINA, 23.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.