Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 19953 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 29268 - Esas Yıl 2013
Mahkemesi :Sulh Ceza MahkemesiSuç : Taksirle yaralama Hüküm : Beraat Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, sanık müdafii ile şikayetçi vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: Katılma isteminde bulunmasına rağmen, bu konuda herhangi bir karar verilmeyen şikayetçinin, 5271 sayılı CMK'nın 260. maddesi uyarınca katılma istemi hakkında karar verilmeyenler sıfatıyla hükmü temyiz hakkının bulunduğu, kendisinin yaralanması nedeniyle suçtan doğrudan zarar gördüğü anlaşılan ve hükmü temyiz etmek suretiyle katılma iradesini ortaya koyan şikayetçinin 5271 sayılı CMK'nın 237/2. maddesi uyarınca davaya katılmasına, karar verilerek yapılan incelemede; Yapılan yargılama sonunda suç açısından failin taksirinin bulunmadığı gerekçeleri gösterilerek mahkemece kabul ve takdir kılınmış olduğundan katılan vekilinin, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak; Yapılan yargılama sonunda sanığın beraatine karar verilmesi karşısında, sanık müdafinin temyiz itirazlarının kabulü ile Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13/5. maddesi uyarınca beraat eden ve kendisini vekille temsil ettiren sanık yararına, Hazine aleyhine vekalet ücretine hükmedilmemesi, Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasına ikinci bent olarak “660 TL vekalet ücretinin Hazineden alınıp sanığa verilmesine" cümlesinin yazılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA 15/10/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.