Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 19416 - Karar Yıl 2015 / Esas No : 830 - Esas Yıl 2015





Mahkemesi : Sulh Ceza MahkemesiTaksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar müdafileri tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafilerinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;1-Olay tarihinde, sanık....'ün ....Müdürlüğü'nde işletme bakım müdürü olarak görev yaptığı, 9 yaşında olan mağdur...'ın, sanık ...'in yönetim kurulu üyesi ve temsile yetkili kişisi olduğu ... Makine Sanayi'ye ait fabrikaya elektrik taşıyan ve fabrikanın borcundan dolayı 24.11.2005 tarihinden sonraki 5 gün içinde ayırıcıdan elektrik kesme işleminin yapıldığı, tesisin işletme ve bakımının trafo abonesinin kendisine ait olduğu bildirilen, uyarı levhası ve demir parmaklık gibi güvenlik tedbirleri bulunmayan özel trafonun bulunduğu elektrik direğine, arkadaşlarıyla top oynadığı sırada topun, arsa üzerinde bulunan trafo direğinin üst kısmına sıkışması akabinde topu almak için tırmanarak topu almasının ardından direk üzerindeki OG iletkenlerine teması sonucunda ayırıcının üst kısmında elektriğin bulunması sebebiyle elektrik akımına kapılarak hayati tehlike geçirecek şekilde yaralandığı olayda, sanık...başka abone bulunmayan hatta elektrik enerjisinin tamamen kesilmesini sağlamamakla, şirket yetkilisi ...'in ise, atıl vaziyetteki fabrikada yeterli güvenlik önlemlerini almaması nedeniyle kusurlu iseler de, eylemlerinde bilinçli taksirin koşullarının oluşmadığı gözetilmeksizin, sanıklar hakkında TCK'nın 22/3. maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini, 2-Yargıtay Ceza Genel Kurulu'nun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1. maddesinin (g) bendinde yer alan "failin güttüğü amaç ve saik" gerekçelerine dayanılamayacağının gözetilmemesi,Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 1. bölüm 1.paragrafı ile 2. bölüm 1. paragrafında yer alan “failin güttüğü amaç ve saik” ibarelerinin çıkartılması, hükmün bilinçli taksir uygulamasına ilişkin 1. bölüm 2. paragrafı ile 2.bölüm 2. paragraflarının çıkartılması, hüküm fıkrasının 1. ve 2. bölümlerinde yer alan ve TCK'nın 89/2-e maddesinin uygulanmasına ilişkin paragraflardaki “240” ibaresinin “180” olarak düzeltilmesi, hüküm fıkrasının 1. ve 2. bölümlerinde TCK'nın 62/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin paragraflardaki “200” ibaresinin “150” olarak düzeltilmesi, TCK'nın 52/2.maddesi uyarınca belirlenen gün adli para cezasının miktarının belirlenmesine ilişkin paragrafta yer alan “4000” ibaresinin “3000” olarak düzeltilmesi, hüküm fıkrasının 2. bölümündeki TCK'nın 52/2. maddesi uyarınca belirlenen gün adli para cezasının miktarının belirlenmesine ilişkin paragrafta yer alan “6000” ibaresinin “4500” olarak düzeltilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.