Kanun Detayı

Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 19257 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 29222 - Esas Yıl 2013





Mahkemesi :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Taksirle yaralamaHüküm : TCK’nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2 ve 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddeleri gereğince mahkumiyet Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Taksirli suçlarda sanık hakkında iki sınır arasında temel ceza belirlenirken; suçun işleniş biçimi, failin taksire dayalı kusurunun yoğunluğu, meydana gelen zararın ağırlığı, maddede öngörülen cezanın üst sınırı da nazara alınmak suretiyle, adalet, hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, dört kişinin nitelikli yaralanmasına neden olan asli kusurlu sanık hakkında, asgari hadden daha fazla uzaklaşmak suretiyle temel ceza tayini gerektiği halde, teşdidin derecesinde yanılgıya düşülmek suretiyle sanık hakkında eksik cezaya hükmolunması; aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır. Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin, kusura, eksik incelemeye, erteleme veya hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine ilişkin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;Sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının taksitlendirilmesi sırasında, uygulanan kanun maddesinin TCK'nın 52/4. maddesi yerine, sadece aynı Kanun'un 52. maddesi olarak yazılması suretiyle CMK'nın 232/6. maddesine aykırı davranılması ve taksitlerden birinin ödenmemesi halinde, geri kalan kısmın hapse çevrileceği ihtarının TCK'nın 52/4. maddesine dayanılarak yapılması gerekirken, sadece infaz aşamasında uygulanması mümkün olan 5275 sayılı Kanun'un 106/3. maddesi gereğince ihtarda bulunması, Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK' un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda aynı Kanun'un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hüküm fıkrasının f. bendinin hükümden çıkartılmasıyla, yerine “TCK'nın 52/4. maddesi gereğince ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğinin ihtarına (ihtarat yapılamadı)” bendinin eklenmesi suretiyle, eleştirilen husus dışında sair yönleri usul ve kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA 01.10.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.