Mahkemesi :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Trafik güvenliğini tehlikeye sokma, Kasten yaralamaHüküm : ... hakkında, TCK'nın 86/2, 58/7, 53/1; 179/3, 58/7, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyet Sanık ... hakkında, TCK'nın 86/2, 53/1. maddeleri gereğince mahkumiyetTrafik güvenliğini tehlikeye sokma ve kasten yaralama suçlarından sanık ...'nin ve kasten yaralama suçundan sanık ...'in mahkumiyetlerine ilişkin hükümler, sanıklar tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;1-Sanık ...'nin trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan mahkumiyetine ilişkin hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde; Sanık ...'nin idaresindeki aracı ile seyri sırasında, katılanların aracına çarpması sebebiyle sanıklar ile katılanlar arasında çıkan kavga sonucunda katılanların basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralandıkları, olaydan yaklaşık beş saat sonra yapılan ölçümde 54 promil alkollü olduğu tespit edilen sanık ... aracı kendisinin kullanmadığını iddia etmiş ise de, katılanların olay sırasında aracı sanığın kullandığını ve aşırı derecede alkollü olduğunu beyan etmeleri karşısında, sanığın atılı trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunu işlediğine yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşıldığından; tebliğnamedeki bu yönde bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine; ancak; Sanığın TCK’nın “53. maddenin (1) numaralı fıkrasının (c) bendindeki hak ve yetkileri kullanmak yönündeki yoksunluğunun, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından “koşullu salıverilmesine kadar” diğer kişiler yönünden ise, “hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar” karar verilmek gerektiği gözetilmeden 53. maddenin (3) numaralı fıkrasına aykırılık oluşturulması, Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanun'un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; sanık ... hakkındaki trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan kurulan hükümdeki TCK'nın 53/1. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümdeki “c fıkrasında sayılan haktan koşullu salıverme tarihine kadar yoksun bırakılmasına” ibaresi çıkartılarak yerine “Sanığın, 5237 Sayılı TCK'nın 53. maddesinin 1. fıkrasının (c) bendinde belirtilen haklardan, kendi alt soyu açısından aynı yasanın 53/3.maddesi gereğince koşullu salıverilme tarihine kadar, diğer kişiler bakımından 5237 sayılı TCK'nın 53/2. maddesi gereğince hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına,” bendinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,2-Sanıkların kasten yaralama suçundan mahkumiyetine ilişkin hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesine gelince;1-Sanıkların katılanlar tarafından kendilerine küfür edilmesi sebebiyle aralarında kavga olayının yaşandığını savunmaları ve trafik kazası sırasında sanık ile aynı araçta bulunan ve daha sonra olaya dahil olan tanık ...'in de sanıkların savunmalarını doğrular şekilde ve katılanların sanıklara küfür etmeleri sebebiyle kavga olayının yaşandığını beyan etmesi karşısında; katılanlardan sanıklara yönelik haksız tahrik sayılabilecek eylemlerinin bulunduğu anlaşıldığından, sanıklar hakkında TCK'nın 129. maddesinde belirtilen haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğinin gözetilmemesi;2-Sanıkların TCK’nın “53. maddenin (1) numaralı fıkrasının (c) bendindeki hak ve yetkileri kullanmak yönündeki yoksunluğunun, kendi alt soyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri açısından “koşullu salıverilmesine kadar” diğer kişiler yönünden ise, “hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar” karar verilmek gerektiği gözetilmeden 53. maddenin (3) numaralı fıkrasına aykırılık oluşturulması, Kanuna aykırı olup, sanıkların temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 27.06.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.