Mahkemesi :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Taksirle yaralama, trafik güvenliğini tehlikeye sokmaHüküm : 1- Trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan; beraat 2- Taksirle yaralama suçundan TCK’nın 89/4, 22/3, 62. maddeleri uyarınca mahkumiyetTaksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü: Yerel mahkemece, sanık hakkında taksirle yaralama suçundan dolayı mahkumiyet, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan dolayı TCK'nın 44. maddesi nazara alınarak beraat kararı verildiği anlaşılmakta ise de, şikayet yokluğu nedeni ile eylemin trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçunu oluşturacağı, trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan dolayı açılan dava hakkında hüküm kurulması yerine yazılı şekilde beraat kararı verilmesi, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın sair temyiz itirazlarının reddine, ancak; Dosya kapsamına göre; sanığın idaresindeki araç ile 141 promil alkollü olarak, önünde seyreden araca arkadan çarptığı ve tam kusurlu olarak meydana getirdiği kaza sonucu dört kişinin basit tıbbi müdahaleyle giderilebilecek şekilde yaralanmalarına neden olduğu olayda, mağdurlardaki yaralanmanın TCK'nın 89/1. maddesi kapsamında basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olmasına göre, sanığın üzerine atılı suçun bilinçli taksir ile işlenmesi hali de dahil TCK'nın 89/5. maddesi uyarınca şikayete tabi olduğu, mağdurların soruşturmada ve kovuşturmada alınan beyanlarında sanıktan şikayetçi olmadıkları anlaşılmakla, hükmün 5320 sayılı Kanun'un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun'un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, sanık hakkındaki davanın TCK'nın 73/4. ve CMK'nın 223. maddeleri gereğince DÜŞMESİNE, 13.12.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.