Mahkemesi :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Taksirle yaralamaHüküm : TCK'nın 89/4, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü: Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;21.04.2013 günü saat 08:00 sıralarında sanık sürücü ...'in yönetimindeki otomobil ile yerleşim yeri içinde, 8 metre genişliğinde, bölünmüş, iki şeritli, düz, kuru, asfalt kaplama yolda seyrederek, kendine yanan kırmızı fasılalı ışıkta kavşağa giriş yaptığı esnada, otomobilin sol ön çamurluk kapı kısımlarına, aynı kavşağa kendine yanan sarı fasılalı ışıkta giriş yapan katılan sürücü ... idaresindeki motosikletin ön kısmının çarpması neticesinde, ...'ın 4. derece kemik kırığına neden olacak şekilde, kızı ...'in ise basit tıbbi müdahale ile giderilecek şekilde yaralandığı olayda, sanığın asli kusurlu olması nedeniyle alt sınırdan uzaklaşmak suretiyle ceza tayininde bir isabetsizlik bulunmamakla birlikte oluşa uygun olmayacak derecede fazla surette ceza tayini ile yine sürücü belgesinin asgari hadden çok fazla uzaklaşılarak geri alınmasına karar verilmek suretiyle, teşdidin derecesinde yanılgıya düşülmesi, Kabul ve uygulamaya göre de;1-Sanık hakkında hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi esnasında adli para cezasının belirlenmesine esas tam gün sayısının ve kanun maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK'nın 232/6. maddesine ve TCK'nın 52/3. maddesine aykırı davranılması,2-TCK'nın 52/4. maddesi uyarınca adli para cezasının ödenmemesi halinde cezanın hapse çevrileceğinin ihtar edilmesi yerine infazı kısıtlar biçimde hapse çevrileceğine karar verilmesi,Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 24/11/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.