Mahkemesi :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Taksirle YaralamaHüküm : CMK'nın 231/11 maddesi uyarınca açıklanan TCK'nın 89/1, 22/3, 89/2-b, 62, 53/1 maddeleri gereğince mahkumiyet hükmünün açıklanmasıTaksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelendi gereği düşünüldü;Mahkemece 10.09.2013 tarihinde sanık hakkında TCK'nın 89/1,22/3,89/2-b,62 maddeleri gereğince 5 ay hapis cezasından ibaret mahkumiyet hükmünün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, söz konusu kararın 10.10.2013 tarihinde kesinleştiği, denetim süresi içinde sanığın yeniden kasıtlı bir suç işlemesi nedeniyle... 2. Sulh Ceza Mahkemesi tarafından sanık hakkında TCK'nın 179/3-2,62 maddeleri gereğince 2000 TL adli para cezasına hükmolunduğu, bu ikinci suçtan kurulan mahkumiyet hükmünün suç tarihinin 16.03.2014 olduğunun anlaşıldığı, bunun üzerine mahkemece ilk hükme yönelik dosya yeniden ele alınarak, hükmün açıklanmasına dair kararını kapsayan dosyanın incelenmesinde; Olay günü sanığın sevk ve idaresindeki otomobille seyrettiği iki yönlü köy yolunda gidişe göre yoldan sağ tarafa çıkarak kayaya çarpması şeklinde meydana gelen olay akabinde yapılan ölçümde 115 promil alkollü olduğu anlaşılan sanık hakkında bilinçli taksir koşullarının bulunduğu, olayın alkolün etkisi ile sanığın direksiyon hakimiyetini kaybetmesi sonucu meydana geldiği ve bu suretle sanığın kusurlu olduğu anlaşıldığından tebliğnamede esas yönünden bozma öneren 1 numaralı görüşe; 5237 sayılı TCK'nın 61/2. maddesi gereğince TCK'nın 22/3. maddesinin aynı Kanunun 89/1. maddesi gereğince belirlenen temel cezadan sonra uygulanması gerektiği, mahkemece de uygulamanın bu şekilde yapıldığı anlaşılmakla tebliğnamedeki buna ilişkin bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.Yapılan yargılamaya toplanıp karar yerinde gösterilen delillere mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine incelenen dosya kapsamına göre, sanığın yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; ancak; Taksirli suçlarda TCK'nın 53/1. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarının uygulanamayacağının gözetilmemesi,Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hüküm fıkrasındaki TCK'nın 53/1-3. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun olan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA; 03.11.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.