Anasayfa /
İçtihat /
Yargıtay Karar No : 113 - Karar Yıl 2017 / Esas No : 10768 - Esas Yıl 2016
Mahkemesi :Ağır Ceza MahkemesiKatılanlar : 1-..., 2-..., 3-...Suç : Taksirle öldürmeHüküm : TCK'nın 85/1, 62, 50/1-a, 52/2-4, 53/6, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin beraat kararı verilmesi gerektiğine,katılanlar vekilinin hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmemesi gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;TCK'nın 50/6. maddesinin tedbirlerle sınırlı olduğunun gözetilmeksizin, sanık hakkında TCK'nın 50/1-a, 52/2. maddeleri gereğince hükmedilen adli para cezasına ilişkin TCK'nın 52/4. maddesi uyarınca ihtarat da yapılmasına rağmen TCK'nın 50/6. maddesinin uygulanması, infaz aşamasında nazara alınması gereken 5275 sayılı Kanunun 106 maddesi gereğince de ihtarına karar verilmesi, Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 8.paragrafının hükümden çıkartılması suretiyle sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 10.01.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.