Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 10894 - Karar Yıl 2014 / Esas No : 19490 - Esas Yıl 2013





Mahkemesi :Asliye Ceza MahkemesiSuç : Taksirle yaralamaHüküm : TCK'nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyetTaksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:Oluşa ve dosya kapsamına göre, sanığın gündüz vakti sevk ve idaresindeki araç ile seyri sırasında olay yeri kavşağa geldiğinde kontrolsüzce kavşağa girdiği esnada yolun solundan gelen ve ilk geçiş hakkına sahip olan katılana ait araç ile çarpışmaları neticesinde, biri nitelikli iki kişinin yaralandığı olayda, sanığın asli kusurlu olarak kazaya sebebiyet verdiği mahkemece de kabul edildiği halde, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK'nın 61/1 ve 22/4. madde ve fıkralarında yer alan ölçütlerden olan failin kusuru, meydana gelen zararın ağırlığı, suçun işleniş biçimi ile suçun işlendiği yer ve zaman nazara alınmak suretiyle TCK'nın 3/1. maddesi uyarınca işlenen fiilin ağırlığıyla orantılı olacak şekilde alt sınır aşılarak hak ve nasafete uygun bir ceza tayini yerine, asgari hadden ceza tayin edilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından bozma sebebi sayılmamıştır.Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın lehine hükümlerin uygulanması gerektiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;1-Hükmün esasını teşkil eden kısa kararda ve gerekçeli kararın hüküm kısmında, sanığa hükmolunan kısa süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, uygulanan maddesinin gösterilmemesi ve sanık hakkında belirlenen tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK'nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,2- Sanık hakkında tayin edilen gün adli para cezasının miktarının belirlenmesinde TCK'nın 52/2. maddesinin gösterilmemesi,Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, ancak yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususların aynı Kanunun 322. maddesine göre düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 2. paragrafına "TCK'nın 50/1-a maddesi" ibaresinin eklenmesi, aynı paragrafta yer alan "3000 TL" ibaresinden önce "150 gün karşılığı" ibaresinin yazılması, yine aynı paragrafa "TCK'nın 52/2. maddesi gereğince" ibaresinin eklenmesi ve hükümdeki diğer hususların aynen bırakılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 06.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.