Anasayfa / İçtihat / Yargıtay Karar No : 23255 - Karar Yıl 2010 / Esas No : 22169 - Esas Yıl 2010





ŞikayetYukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki şikayetçi vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :İcra Müdürlüklerinin verdikleri kararlardan kendiliklerinden dönerek yeni bir karar vermeleri kural olarak mümkün değildir. (HGK’nun 2007/12-601 E. 2007/695 K. Sayılı ve 03.10.2007 tarihli kararı) Fakat icra dairesi, yapmış olduğu işlemin sonradan yanlış olduğu kanısına varırsa, şikayet süresi içinde yapmış olduğu işlemi değiştirebilir veya iptal edebilir.(Prof. Dr. Baki Kuru-İcra ve İflas Hukuku El Kitabı s. 99)Somut olayda icra müdürlüğünce 5.4.2010 tarihinde verilen karar ile Ticaret Mahkemesi’nin iflasın ertelenmesi kararının, takibe dayanak ilamdaki işçi alacağının tahakkuk tarihi olarak kabul edilen 23.07.2008 dava tarihinden sonra ve 11.02.2010 tarihinde verilmesi nedeniyle borçlu vekilinin 89/1 haciz ihbarnamelerinin kaldırılması talebinin reddine karar verildiği görülmektedir. Sözkonusu bu kararın istemi reddedilen borçlu tarafa tebliğ edilmediği ve icra dosyası içeriğine göre de başkaca öğrenme tarihi tespit edilemediğinden, borçlu vekilinin icra müdürlüğüne verdiği 13.04.2010 tarihli dilekçesinden, kararın belirtilen bu tarihte öğrenildiğinin kabulü gerektiği için, anılan bu işleme karşı borçlu tarafın şikayet süresinin başlamadığı anlaşılmaktadır. İcra Müdürlüğü’nce şikayet süresi içinde olmak kaydı ile 14.05.2010 tarihli şikayete konu kararı ile önceki verdiği kararından dönerek hacizlerin kaldırılmasına, dosyaya gelen paranın alacaklı tarafa ödenmemesine, takibin dava sonuna kadar durdurulmasına dair verdiği kararınının yukarıda açıklanan ilkelere uygun olduğu, takibe konu işçi alacağının 24.10.2007 tarihli ilk iflas erteleme kararının verilmesinden bir yıl önce tahakkuk etmediği ve bu nedenle İİK’nun 206. maddesinde belirtilen rüçhanlı alacak niteliğinde bulunmadığı gözetildiğinde, mahkemece verilen ret kararı yerinde olup yukarıda açıklanan gerekçelerle sonucu doğru kararın onanması gerekmiştir.SONUÇ : Şikayetçi vekilinin temyiz itirazlarının reddi ile sonucu doğru mahkeme kararının İİK. 366. ve HUMK. 438. maddeleri uyarınca (ONANMASINA), 17,15 TL onama harcı temyiz edenden alındığından başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 14/10/2010 gününde oybirliğiyle karar verildi.